|
De drie fases van team 5 (22 maart)
Middenspel
Het was scenario 12 dat ons deed sidderen... Ik zag mijn medespelers kapotgaan. Mens! Zoveel lijden...
Het getormenteerde gezicht van Leo: Drie pionnen achter en zelf nog geen pionnetje naast het bord!
Emilian die zich sufbeukte op een überdeckte pion... Shakir die zich verslikte in een Engelse
opening... Eran en Jeffrey die hun evenwichtige stellingen moesten offeren aan het Grotere Doel...
Dit lijden, deze pijn!
Ontsnappen was dinsdag 19 maart niet mogelijk in Denkcentrum Papendrecht... In de naastgelegen zaal werd net zo
geleden: In een beklemmende stilte ging daar de ene na de andere bridgedrive naar de kloten!
Drie sans a tout? Zaaltop? Slam? Niets lukte meer...
En de wedstrijdleider zei het nog zo hoopvol: Er staat voor niemand meer iets op het spel, niemand kan meer degraderen...
De geur van zwavel, die in de zaal hing, had ons moeten waarschuwen:
Dit is andere koek!
Gelukkig was Wijnand verkouden, zodat hij met een prachtig Slavisch handgebaar de partij besliste.
Opening
Maar wat ging hieraan vooraf?
Nachtenlang had hij er niet van kunnen slapen,onze Angelo, onze gevierde teamleider die gaandeweg
teamlijder werd. De verantwoordelijkheden rezen hem boven de pet: wat moet ik toch met dit team.
Laten we het gewoon degraderen zodat ons volgend jaar een paradijselijk verblijf in de derde klasse
te wachten staat of kiezen we voor een verbeten en mogelijk nutteloze strijd om het bestaan in
die zo hoog gegrepen tweede klasse. En zo ja, hoe verdeel ik dan de rugnummers.
Niets was hem teveel geweest bij het maken van een weloverwogen keuze: zelfs had hij zich niet
ontzien om de gevaarvolle reis naar Moordrecht te maken, waar de twee concurrenten voor degradatie
elkaar het leven zouden zuur maken. Want zodoende kwam hij aan de weet dat wij aan een simpel
gelijkspel al genoeg zouden hebben voor lijfsbehoud.
In zijn toenemende wanhoop greep hij tenslotte naar het ultieme middel: op democratische wijze
(tja, het is afschuwelijk maar we kunnen de harde feiten nu eenmaal niet negeren) moesten zijn
dilemma's worden beslecht.
En zo verzamelde zich een bekommerde groep team-5-schakers in de kille voorhal van ons eigen
schaakparadijs aan de D. Smitsstraat om zich te buigen over, ja waarover viel er eigenlijk wat
te buigen. Allen waren vervuld met diep mededogen naar de teamleider toe die zich met de
sisyfusarbeid rond de teamindeling had belast. Mededogen was er zeker, maar oplossingen ho maar!
De minuten verstreken en de teamleider bracht nog eens voorzichtig de door hem geoffreerde
indelingsmodellen ter sprake: model A met een vertrouwde opstelling dat echter - volgens een
zorgvuldige calculatie NUL punten zou gaan opleveren en model B dat - dankzij een godswonder -
precies die vereiste 4 punten zou opleveren voor het al of niet gewenste behoud van de tweede
klasse-status. Zwijgzaam hoorde men hem aan, waarbij de onzekerheid bij allen op de bedremmelde
gezichtjes viel af te lezen. We moesten vertrekken, de auto's stonden met ronkende motoren gereed
en de teamleider moest toch beslissen en werd het alsnog het NUL-punten-model dat uiteindelijk
toch 2 punten heeft opgeleverd, weliswaar bordpunten en geen matchpunten maar wie had daar,
na alles wat zich had afgespeeld nog op durven rekenen!
Eindspel
Hoe nu verder... tja, natuurlijk wacht ons het paradijselijk verblijf in de derde klasse waar
ons clubs met illustere namen zoals Hoeksche Waard, Het Houten Paard of wat denken van
't Springende Peert klaar staan om hun schaakziel uit te storten. Maar er is nog veel meer goed
nieuws! Wat te denken van de 100% score van Arnold Rijken, de 21½ bordpunten, de debutanten
Eran en Jeffrey die nu volhardende RSR-psychopaten zijn geworden, de TPR-bonus van Emilian,
Shakir die weer eens een Nederlands woord erbij heeft geleerd, nl. degraderen, en tenslotte
niemand minder dan Wijnand die eindelijk de geraniums op de vensterbank heeft staan en weer
tijd heeft om de wijde wereld te verschaken. Kortom, het is ons weer gelukt en laat derde
klasse maar komen!
(Mischa, Wijnand en Leo)
Papendrecht/Albl. 1 1756 - RSR Ivoren Toren 5 1578 6 - 2
1. Meinte Smink 1848 - Leo van Dongen 1728 1 - 0
2. Bert Terlouw 1879 - Shakir Salih 1583 1 - 0
3. Kees Brinkman 1838 - Emilian de Kievit 1493 1 - 0
4. Hans van de Beukel 1744 - Wijnand Dobbinga 1654 0 - 1
5. Jo Pattinama 1660 - Arnold Rijken 1551 ½ - ½
6. Cees van Meerkerk 1697 - Mischa van Vlaardingen 1462 ½ - ½
7. Johnny Nap 1610 - Jeffrey Ouwersloot 1 - 0
8. Ron Melger 1771 - Eran Raviv 1 - 0
|