RSR Ivoren Toren

Het losbandige Vijfde (31 maart)
Op een recent ere-gala voor topcoaches was TL Daniëlle het stralende middelpunt van de zaal. Dit had natuurlijk alles te maken met het vertoonde spel van Team 5 in het huidige seizoen. Het Vijfde speelt schaak dat wel afkomstig lijkt te zijn van een andere planeet. Louis opperde tegen haar, dat je een parallel zou kunnen trekken tussen de persoonlijke groei van de coach als mens en de ontwikkeling die het team ondergaat. Johan vond het allemaal niet meer als logisch en eiste het vertrek van iedere aanwezige. Dat vond ik best, want (D)ikzelf had toch niemand om tegen te praten. Maar in de garderobe kreeg ik nog wel even een sneer van een jaloerse collega: “Laten we vooral niet vergeten dat dit zooitje ongeregeld (hij bedoelde RSR Ivoren Toren 5) slechts Onderbond speelt”. “Mario”, repliceerde ik, “het risico dat je loopt als je KNSB speelt, is dat je dan met 10-0 kunt verliezen”. Maar thuisgekomen nam ik me voor om toch eens wat beter op te gaan letten tijdens de partijen. Waardoor ‘swingt’ het spel van Team 5 eigenlijk zo? Komt het door de openingskeuzes? Niet waarschijnlijk, want een agressieve, stoere opening heb ik niet gezien. Ik bedoel natuurlijk het Frans. De rochade blijft vaak achterwege, maar dat heeft misschien meer te maken met onwetendheid dan met macho-gedrag. Ligt het dan aan een verfijnde techniek? Mmm, het scala aan smoesjes om niet te hoeven trainen is onderhand net zo groot als de hoeveelheid pletsmoezen. En slechts een enkeling heeft aan strandschaak gedaan in Hoek van Holland. Ligt het dan aan de harde achtergrond van de spelers? Dat zou kunnen, want de meesten komen uit Rotterdamse getto’s (en zien er ook zo uit). Of komt het misschien door de prima wedstrijdmentaliteit? Maar bovenal valt op de speelse en ongedwongen manier van schaken. Zomaar wat voorbeelden hiervan: een klein meisje (met toepasselijke naam) dat plaats neemt aan het eerste bord en brutaal het beslissende punt binnen sleept (Lola tegen WSV3), twee artistieke gitaristen met opvallende haardossen die met gambietjes strooien en daarmee sterke tegenstanders in verlegenheid brengen (Leon tegen Barendrecht 1 en Robin tegen Zwijndrecht 1) en een Leeuw die op geheel eigen wijze wordt bestreden (dat moet Don Leo zijn geweest in de wedstrijd tegen de ‘zwijnen’). Ook coryfeeën voelen zich niet te groot om een keertje in te vallen in dit team (Wijnand aan wal en TL T1 John, die vergeefs probeerde om zijn partij tegen Zwijndrecht met 2-0 te winnen). Want zij weten: hier wordt pas echt geschaakt! Allemaal leuk en aardig, zult u zeggen, maar elo-puntjes liegen niet. In de laatste ronde zal het eerste team van Groenoord thuis toch wel orde op zaken stellen? Hier volgt hoe het ging…. De tegenstander van Arnold opent passief en - dat moet nu toch wel bekend zijn - dat moet je tegen Chess-Arni echt niet doen.

Arnold Rijken – Martien Buckers: 20. Txg7+ Lxg7 21. Lxg7 Kxg7 22. Tg1+ Kf6 23. Dg5# (1–0) En 0-1 binnen het uur. Wouter probeert met Wit wat nieuws in het Spaans, maar komt niet verder dan remise: ½-1½. Terror Terence verkracht een Franse opening (2. g3?), maar zijn tegenstander weet het daarna ook niet meer en laat zich gewillig afslachten.

Terence Siegers - Rolf Sanfors: 28. Dg6 Df7? 29.Dxh6 De7 30. Txg7+ (1–0) De stand is nu al ½-2½ in ons voordeel en de Groenoord-spelers kijken elkaar verbaasd aan. Voor het begin van de wedstrijd komt Ben Riksen met zijn standaard-vraag: “Wat is uw rating?”. “2767!”, antwoord ik ogenblikkelijk voor Rob. Ben, op dat moment nog de topscorer in Klasse 2B, neemt het zekere voor het onzekere en komt al snel met een remise-voorstel. Lee overlegt dit keurig met de TL. De handen worden geschud (1-3), maar op dat moment weten we niet of dit een verstandig besluit is; drie van onze vrijbuiters zijn namelijk zwaar in de verdediging gedrukt en (zoals altijd) is de stelling van Hans door een normaal mens niet te taxeren. “Wacht maar af!”, zie je de overgebleven Groenoord-spelers denken. Inderdaad verliest Martin (2-3). Maar dan gebeurt het! Léon komt enkele pionnen achter in het toren-eindspel, maar speelt het vervolg hoe je het moet spelen: actief.

Wim van Mullem - Léon Cornelissen: 1. … Td1 2. Kh2 Txe1 3. h8(D) Th1+ (0–1) De stand is 2-4 en we kunnen al niet meer verliezen! Sterker nog, even later kunnen we al niet meer gelijk spelen, want de kopman van Groenoord, Kees Sio, biedt remise aan! Onbegrijpelijk. Is er dan echt geen enkel score-bord voorradig in Boerderij Landvreugd? Wel een beetje sneu voor Hans, want hij was wat moois van plan, vanavond aan het eerste bord. Maar met een TL die op gepaste afstand (5 cm) toekijkt, kan hij niet anders dan de uitgestoken hand aannemen: 2½-4½. Nieuwkomer Hans heeft trouwens het hele seizoen al een voorbeeld-functie gehad. En de euforie gaat nog verder, want tegen alle verwachtingen in lukt het Gilles Deegeling niet om onze Angelo in een matnetje te houden.

Gilles Deegeling – Angelo Ayala: 38. Txe6+? Kxg5 39. Te5+ Kh4 40. Txd5 Phg3 41. Pe7 Kxh3 (0–1) De Groenoord-speler mompelt onduidelijk nog iets wat voor een remise-aanbod zou kunnen doorgaan, maar als antwoord daarop dirigeert Angelo met een engelen-gezicht zijn koning naar h3. Gilles geeft zuchtend op en voldaan neemt Angelo de felicitaties van het team in ontvangst. Groenoord 1 wordt in eigen huis met 2½-5½ te kijk gezet. En dat is al met al een passend slot van een wervelend seizoen. (Dik)