Het 4e team het schip in bij Hellevoetsluis (17 maart)
Donderdag 12 maart werd ons 4e team op haar waarde gewogen door het Pionier 1-team, spelend in het zo charmant aan het Haringvliet gelegen Hellevoetsluis, voor kenners: op het eiland Voorne-Putten. Het gezegde "gewogen en te licht bevonden" was hier voor 100% van toepassing, waarmee verklaard wordt dat we met gebogen hoofd huiswaarts keerden. Met uitzondering van onze voorzitter Wouter die schuimbekkend het parkeerterrein betrad in de stijl van Ibrahimovitsj, een vergelijkbaar sporticoon. Als u uw tijd beter kunt besteden, zou ik hier maar met lezen stoppen, fijn besnaarde geesten raad ik echter aan nog even vol te houden.

Bij voorbaat was het al een onaangename avond door een samenvallen van verschillende negatieve gevoelens. De koude oostelijke bries die, voor het instappen in de luxe cabriolet van chauffeur Mischa ons al tot op het bot verkilde. Dan het onzekere chauffeurswerk van dezelfde chauffeur (en tevens teamleider) die zich wat de route betreft niet durfde te verlaten op de kennis van de met ons meereizende Emilian. De laatste had al een duister schaakverleden opgebouwd in de Voornse contreien en had met zijn kennis een nuttige schakel kunnen zijn. Maar was hij dit ook ? U oordele zelf. In elk geval verrichtte de chauffeur enkele handelingen die, uitgevoerd op een andere locatie, zoals bijvoorbeeld het befaamde euthanasiekruispunt Mathenesserlaan / Nieuwe Binnenweg, ons leven in gevaar hadden kunnen brengen.

Verder: het 4e team hoefde niet meer zo nodig, de 6 punten tegen zwakke opponenten waren al bijeengegaard en na het uiteraard onnodig punten laten liggen in enkele andere wedstrijden was de kampioensschaal buiten bereik geraakt. En ja, waar slechts de winstpremie op het spel staat, behoeft men geen parapsycholoog te zijn om in te zien dat de paarden niet zo hard zouden lopen op deze avond. Kortom: niets dan ongunstige voortekenen voor deze krachtmeting tussen stad en platteland.

Toch was er nog een lichtpuntje bij het begin van de avond. Bij de entree van het ongezellige verenigingsgebouw zat een vriendelijke mevrouw achter een tafeltje ons met koffie en warempel smakelijke cake op te vangen. Daardoor mild gestemd betrad ik even later de schaakruimte, waar we werden vergast op een stevige speech van de wedstrijdleider, in de stijl van Paul Dekker, maar met meer windkracht. We werden door deze Cerberus gewezen op sportiviteit en respect jegens de tegenstanders. Later op de avond begrepen we beter hoe hij deze deugden interpreteerde. Enfin, het respect had hij er al vast in gehamerd en omdat ik daar gevoelig voor ben, gaf ik binnen 8 zetten een - achteraf bezien - dodelijke pion weg. Ik had direct kunnen opgeven maar besloot het team dat niet aan te doen. Bovendien wat moet je verder met zo'n verloren avond in een droefgeestig verenigingslokaal? Tweeënhalf uur later gaf ik alsnog op. De stand werd daardoor inmiddels 0-3 door uiteraard ongelukkige nederlagen van Mischa en Leo, de laatste die was ingedeeld tegen een 2100+ speler.

De overige standen vond ik niet zo duidelijk en daarom trok ik me voorlopig terug in de koffieruimte (met die vriendelijk mevrouw) en de - na zijn onvoorziene overwinning - inmiddels goed gemutste tegenstander. Er ontwikkelde zich een ontspannen gesprek dat slechts door voornoemde Cerberus - tot twee keer toe zelfs - onbeschaamd werd onderbroken. Het getuigde van weinig respect als wij daar zo hard stonden te praten, de spelers hadden daar hinder van.

In de speelzaal ontwikkelde de situatie zich gaandeweg niet bepaald in ons voordeel. Bij Emilian zag ik de klok maar voort tikken terwijl hij maar geen antwoord op het voor hem toch bekende Voornse schaak bleek te vinden, het liep dan ook fataal af. (0-4) Arrian Rutten deed echter wat van hem verwacht mocht worden: een keurige remise en dat goede voorbeeld werd gevolgd door Paul Dekker, weliswaar na een slap partijtje. (1-5) Omdat ik eerder meende dat Paul het eerste halfje had binnengebracht, feliciteerde ik hem daarmee hartelijk maar trok deze felicitatie haastig weer in toen bleek dat die eer aan Arrian was voorbehouden. Onze teamleider had inmiddels al (vermoedelijk terecht) geconcludeerd dat het hier een hopeloze affaire betrof zodat hij geen enkele poging in het werk stelde de remisemakers tot doorvechten aan te manen. Twee spelers toonden echter karakter: Wouter S., onze onvolprezen voorzitter, helaas in een stelling waarbij zijn dame in dodelijk gevaar was geraakt en Brian van K. die een voordeel had opgebouwd in een zeer interessante en ook nog eens gunstige vier lopers-stelling.



Onze Cerberus schakelde inmiddels extra hulpmiddelen in de avond met spoed af te sluiten. Zo begon plots - midden in de speelzaal - een printer luidkeels te ratelen, een model uit het jaar nul, die ik als jonge jongen nog heb gekend en zoals ze in Voorne-Putten kennelijk nog steeds gangbaar zijn. Mogelijk werd daarop de geplande einduitslag geprint (7-1 ?) maar die hield dus geen rekening met onze onverstoorbare Brian. Daar waar Wouter zijn dame inderdaad liet verdwalen, voerde Brian zijn stelling op elegante wijze tot winst, waarmee de eindstand nog net geen blamerende trekjes vertoonde, slechts 6-2 in ons nadeel dus. (Wijnand)

   De Pionier 1                1769 - RSR Ivoren Toren 4          1634 6  - 2
1. Ernstjan Pluim Mentz        2144 - Leo van Dongen              1745 1  - 0
2. Jan van Dam                 1800 - Paul Dekker                 1763 ½  - ½
3. Jan van Huizen              1817 - Arrian Rutten               1744 ½  - ½
4. Rik Verhey                  1739 - Wijnand Dobbinga            1631 1  - 0
5. Ad van der Ree              1770 - Wouter Scheffer             1590 1  - 0
6. Fred van Wieringen          1747 - Brian van Kanten            1581 0  - 1
7. Alex van Wieringen          1596 - Emilian de Kievit           1540 1  - 0
8. Peter Derrez                1536 - Mischa van Vlaardingen      1474 1  - 0