Onder professoren... (15 januari)
Stel je op vrijdag 10 januari dit vredige tafereeltje voor: Op bord 2 speelt Lola tegen Eduard Smits. Het is de laatste partij die nog gaande is. Charlois Europoort 5 heeft 4½ punten, RSR 4 heeft er 2½. Beiden zijn in tijdnood... Lola heeft nog 26 seconden voor de partij en Eduard nog 37. Dan gebeurt er dit: Lola doet haar zet, drukt de klok in, maar er gebeurt niks, haar tijd blijft lopen.

"Huh, die klok” mompel ik... Razendsnel bedenk ik wat ik moet doen. De hendel is naar beneden, maar haar tijd tikt nog steeds... Na enkele seconden heeft ze het zelf in de gaten en drukt nog eens op de hendel. Nu verspringt de tijd wel. "U weet dat dit niet mag?” zegt een van de spelers van Charlois Europoort tegen mij. Inmiddels treedt het euvel weer op... Ik overweeg de klokken om te wisselen, maar twijfel omdat mij dit een te ingrijpende maatregel lijkt, vanwege de zee aan extra tijd die dat een der spelers oplevert.

Ondertussen lijkt Lola het euvel overwonnen te hebben en loopt de klok weer normaal. Tussenstand: Lola 7 seconden Eduard 18 seconden. Het incident heeft Lola veel tijdverlies opgeleverd en nog steeds twijfel ik aan ingrijpen. Ik laat doorspelen. Het enige dat Eduard hoeft te doen is een stuk dat het dichtst bij de klok staat heen en weer te bewegen en hij wint op tijd. In plaats daarvan kiest hij voor een aanval die de nodige denktijd vergt en hij gaat door zijn klok... Sommige spelers van Charlois overwegen protest... Ik zou het spel hebben beïnvloed. Omdat ik geconstateerd heb dat de klok is ingedrukt, maar deze niet werkt gaat deze regel niet op. Anders zou het zijn als Lola haar klok niet ingedrukt had. Omdat Eduard als TL’er tevreden is met de uitslag, is voor hem protest niet aan de orde. Dit toont een goed sportkarakter. Ik snap dat sommige teamleden van Eduard hem het punt graag gunnen, maar een protestgrond zie ik niet in, omdat alleen Lola te lijden had van de klok.

Wat gebeurde er verder nog deze avond? Wel, natuurlijk was er vooraf eerst wat discussie over het al of niet vooruit spelen van partijen. RSR doet daar, door een aantal ervaringen uit het verleden, niet aan. Vooruit spelen is geen plicht, maar een gunst... Sinds een nare ervaring vorig jaar doen we hier niet meer aan. Voor sommige clubs met een smalle selectie kan dat vervelend zijn, maar dat was het gelukkig niet voor Charlois Europoort met hun brede en sterke selectie.

De eerste twee uur kabbelen zeer rustig voort. Naast mijn tafeltje staat de kachel smerig heet te loeien. Omdat onze tegenstander thuis in een eigen hel speelt heb ik de kachel maar een beetje getemperd tot net boven het vriespunt.



In het laatste deel van de avond vallen de beslissingen: Allereerst Wijnand op bord 6 tegen de aimabele André Osinga. Een mooie partij met af en toe venijnig spel van Wijnand. Secuur verdedigd door Andre: "Wijnand behield het initiatief in deze partij, maar nergens werd het evenwicht verstoord" (citaat 10 november en 2 december) (½-½).

Op bord 8 gaat het even mis met Wouter in de partij tegen Jan Hendrik Leopold. Een stuk gaat verloren en dat geeft de tegenstander vleugels. Ik zie Wouter naar buiten stormen, onweer op het gezicht. Na het het in elkaar rossen van drie bejaarden en 2 kleuters (grapje!) voelt Wouter zich weer wat beter en keert terug in de zaal (½-1½).

Op bord 7 gaat Martin heel goed tegen Gerrit Boer. Een pionnenmeerderheid en de kwaliteit. Ook een penning op de toren van Martin mag niet meer baten. Meerder pionnen zullen ongehinderd de overkant bereiken (1½-1½).

Omdat de borden 1 en 2 nog geen tekening laten zien mag Arend nog geen remise aanbieden. Wel hoop ik op remise voor Arrian tegen Peter de Joode op bord 4. Arrian heeft flink last van zijn oog en hoopt op een einde. Een eerder voorstel is dan al afgewezen door de TL’er van CE5... Ondertussen bereikt Arend op bord 5 tegen Henk Kootkar een stelling die schreeuwt om remise (2-2).

Leo van Dongen op bord 3 heeft een hele zware avond tegen Piet Verheij. In een soort van niks aan de hand stelling krijgt Piet toch de overhand. Zijn centraal geposteerd Koning bedreigt de centrumpionnen van Leo. Er sneuvelt er een. Als Piet ook een tweede pion onder vuur kan nemen door het in het spel getrokken Paard zijn de kansen voor Leo verkeken (2-3). Dit ontlokt bij Wijnand de volgende opmerking: "Mag ik even opmerken dat de heer van Dongen nog veel te vrolijk kijkt!”.

Met deze stand wordt het spannend. Gelukkig sleept Arrian zijn remise binnen na een uitstekend maar slopend gevecht vol met kleine en grote wederzijdse dreigingen (2½-3½).

Op bord 1 gebeurt een heus drama bij Pim tegen Marcel den Bleker. De hele partij lijkt Pim licht de overhand te hebben met een Toren achter de vijandelijk linie. Wanneer het Paard van Marcel op f6 binnen komt is het echter snel voorbij. Clear and Present Danger noopt Pim het Paard te ruilen tegen zijn loper, waardoor een vijandelijke pion op c6 komt te staan die ondersteund door Koning en Toren dodelijk wordt (2½-4½).

Het verlies is dan een feit. Het wachten is dan nog op de partij van Lola tegen CE’s captain Eduard Smits op bord 2. Ik heb op de PK tegen hem gespeeld en ben op het eind mat gegaan terwijl hij nog maar 13 seconden op zijn klok had. Hoe minder tijd op de klok hoe scherper zijn spel lijkt het wel... Lola speelt een mooie partij. Beide spelers hebben veel respect voor elkaar, zodat geen beslissing in het verschiet ligt. Lola bereikt met een pion de 7e rij alwaar twee torens hem opwachten. Verder ziet de partij er door het tijdgebrek er behoorlijk remise-achtig uit. Hooguit de klok kan beslissing brengen, maar ook de tijd lijkt in Eduard’s voordeel. Als dan ook de klok nog eens kuren vertoont lijkt Lola’s lot bezegeld. Eduard is echter een schaker pur sang en zoekt schakend zijn oplossing. Omdat dit tijd kost bezegelt juist het schaken zijn lot. Eindstand 3½-4½.

Dit was een match in aanwezigheid van 4 gecertificeerde arbiters... Op zich heeft deze match een interessant vraagstuk opgeleverd over de betrouwbaarheid van digitale klokken. Ik prijs de sportman in Eduard Smits dat hij niet meeging in waan van het moment dat ontstaat wanneer twee van zijn teamleden een beroepsgrond zien. Toch ben ik wel benieuwd wat een beroepscommissie zou beslissen. Een rondje langs bestaande beroepszaken leert dat ingrijpen gerechtvaardigd is o.g.v. kennelijk defect... Door niet in te grijpen benadeelde ik Lola vanwege het weglekken van tijd. Door schakend de overwinning te betrachten benadeelde Eduard zichzelf. Zo is arbitreren onder professoren... (TL Mischa, 11 januari 2014)

   RSR Ivoren Toren 4      1698 - Charlois Europoort 5    1713 3½ - 4½
1. Pim Uytdewilligen       1824 - Marcel den Bleker       1933 0  - 1
2. Lola den Dunnen         1648 - Eduard Smits            1711 1  - 0
3. Leo van Dongen          1766 - Piet Verheij            1775 0  - 1
4. Arrian Rutten           1723 - Peter de Joode          1773 ½  - ½
5. Arend Bongers           1748 - Henk Kootkar            1660 ½  - ½
6. Wijnand Dobbinga        1680 - Andre Osinga            1595 ½  - ½
7. Martin Jaspers Focks    1632 - Gerrit Boer             1667 1  - 0
8. Wouter Scheffer         1566 - Jan Hendrik Leopold     1593 0  - 1