Achterhoedegevecht rolt kant op van team 3 (22 februari)
De vierpunter bij en tegen Charlois Europoort 4 is vrijdag 20 februari op tamelijk wonderbaarlijke wijze gewonnen door RSR 3 met 3-5. Helemaal op volle sterkte waren beide teams niet. Fung moest onze honneurs waarnemen in Rome. Helaas kwam de voetkussing van onze jezuïtische paus hem op een aflaat van 45 mille te staan. Ter genoegdoening gaan de romeinen volgende week Rotterdam opnieuw afbreken. Michael, bedankt! Bij CE ontbrak Gijsbert Kamerman, waar Leo zich zo op had verheugd - pletsmoes unknown.
Een tiental schakers kreeg les in de keuken. Verspreid over de warme clubzaal waren een handvol, voornamelijk jeugdspelers bezig hun interne partijen af te werken. 16 spelers zaten tegen de verste muur aangeplakt. Wie er oog voor had, kon met een denkbeeldig tussenwandje een vonkje van de legendarische clubsfeer waarnemen.

Rond 10 uur zag het er op de laatste 4 borden veelbelovend uit met kansrijke stellingen. Op de eerste 4 borden had alleen Leo de Jager een flinke plus. Invaller Herman van Malde offerde een kwaliteit voor vage tegenkansen. Bob had op bord 1 een bekende, gelijkwaardige tegenstander in Ton Dulk, waar steeds serieuze schaakstellingen op het bord te zien waren, maar waar volgens Bob het evenwicht nimmer werd verstoord.
Arend moest met wit tegen Cees van Oosterom al snel in de verdedigingsmodus, maar dat is het terrein waar hij zich altijd goed thuisvoelt. Alleen Alek, die de last van alle CL-nullen nog altijd met zich mee torst, ging regelmatig, maar zeker tegen goodold Carel Vredenborg de mist in. Eerst ging er een pion aan, in duidelijk mindere stelling probeerde Alek nog wel tegenspel te maken, maar dat kostte nog een pion, waarna het wel gedaan was (1-0).

Mark had een dreigende dame-loper batterij opgericht tegen Marcel den Blekers koning. Helaas gingen er daarna teveel stukken van het bord met een dynamisch evenwicht tot gevolg. Met zere voeten berustte Mark in de remise (1½-½). De enige manier om deze tussenstand te doen kantelen, was om op de resterende borden door te spelen tot de laatste minuut. Gelukkig gebeurde dat ook.

In de opening speelde Lola Joris Geene compleet van de mat. Joris zat met een gepend paard tegen Lola’s dominante paard aan te kijken, terwijl ook haar torens op de oede lijnen stonden èn ze had een gezonde pluspion. Het punt was eigenlijk al geteld, ze hoefde eigenlijk alleen maar haar koning op het veilige a2 te zetten om toe te kijken hoe Joris’ stelling verder zou instorten.

In een Siciliaan had Joop een Browneloper op g5 laten insluiten. Dat kostte Albert Kamman zoveel tijd om te besluiten deze niet te nemen, dat Joop er nog maar een aanbood op d5. Die ging er wel af en vanaf daar ging het er alleen nog om of zwart alle gevaren op tijd kon bezweren. Om 11 uur zag het er niet naar uit dat het goed ging komen. Leo zorgde er weliswaar voor dat Hermans tegenkansen vaag bleven en incasseerde het punt (1½-1½) en Arend bood nog remise aan toen het ergste achter de rug was. Dat aanbod was goed getimed, want Cees moest er lang over nadenken.

Mijn grootste vijanden waren deze keer een gekneusde ribbenkast en de klok. Met aspirinedope was het eigenlijk goed te doen en op het bord ging alles naar wens, maar op het eind werd het met weinig tijd nog heel spannend. Met een ijzersterk loperpaar op d6 en d5, kon ik maar niet beslissen naar welke kant van het bord de actie zou lopen. Bij zulk getwijfel droogt je voordeel zo op en Sascha kon dan ook op enig moment mijn dame insluiten in één zet. Op dat moment was Lola’s stelling veranderd in een toreneindspel met een pion minder en was Joops leven al helemaal niet meer zeker.

In de laatste minuten van de wedstrijd kwamen dan toch 3 punten tegelijk binnenrollen. Toen Cees remise aanbood omdat een pion op vallen stond, weigerde Arend dat. Even later viel Cees’ vlag - arrrrgh! Een paar tellen later hoorde ik Joops luide ‘VLAG!’. In plaats van mijn dame te winnen, begon Sascha nu zelf een stuk en een toren in de aanbieding te doen en hoewel ik nog maar een paar seconden over had, gaf Sascha verrassend bozig op, waar berusting meer op zijn plaats was geweest als je net 3 combi’s van 1 zet diep hebt gemist. Niemand bleek op dat moment de actuele tussenstand te weten. Die was 2-5, want Ton en Bob hadden ondertussen besloten hun nimmer verbroken evenwicht te laten voor wat die was. Lola moest toen nog de laatst overgebleven pion onschadelijk zien te maken. Dat kon ook, maar ja, met weinig tijd zijn toreneindspelen altijd een crime (3-5).

In de tussenstand staan we nu bedriegelijk comfortabel in de middenmoot, 3 punten los van CE 4. Zekerheid bied dit nog niet, want zelfs als we gelijkspelen tegen CSV 1, blijft het mogelijk dat zowel Fianchetto 1, Spijkenisse 2 als CE 4 ons voorbij streven. Maar dat Rokado 1 kampioen wordt en Shah Mata 1 degradeert, lijkt een uitgemaakte zaak. (Koots Keet)

   Charlois Europoort 4    1884 - RSR Ivoren Toren 3      1869 3  - 5
1. Ton Dulk                1878 - Bob Hoos                1883 ½  - ½
2. Herman van Malde        1817 - Leo de Jager            1924 0  - 1
3. Cees van Oosterom       1853 - Arend Bongers           1773 0  - 1
4. Carel Vredenborg        1985 - Alek Dabrowski          1985 1  - 0
5. Albert Kamman           1939 - Joop Klijn              1867 0  - 1
6. Marcel den Bleker       1960 - Mark Beijen             1825 ½  - ½
7. Joris Geene             1781 - Lola den Dunnen         1724 1  - 0
8. Sascha Ottenhof         1859 - Herman Keetbaas         1973 0  - 1