Fietsen is gezond en team 3 heeft weer wat lucht (10 december)
De minimassakamp Shah Mata tegen RSR is op 9 december geëindigd in de dubbele brilstand: 8-8.
Ons 5e kwam met een 5-3 nederlaag nog goed weg, maar het 3e
kon het verlies van 4e en 5e team enigszins goedmaken met een 3-5 winst.
Een en ander vond plaats in de Nieuwe Nachtegaal, Shah Mata’s speelhonk,
een kafkaesk gebouw met meerdere ingangen. Om 20.00 uur stonden Arend en Mark
dan ook 10 minuten vergeefs bij de hoofdingang te zoeken naar een speelzaal,
die zich helemaal aan het andere einde van het gebouw bleek te bevinden.
Met uitzicht op een als vakantiepark gecamoufleerd woonwagenkamp in sfeervolle
verlichting was die speelzaal een prettig hoge vierkante doos met kluisdeuren
en hang- en sluitwerk, die in de eerste de beste penitentiaire inrichting niet
zouden misstaan. De ruimte was voorzien van vers ingereden kerstbomen, maar
ondanks dat hoge plafond was de ruimte zo sufverwarmd, dat de naalden er
voor de kerst wel uitgevallen zullen zijn.
Waar komt toch dat waanidee vandaan dat schakershersens bij bejaardentemperaturen
het beste kraken?
In de naastgelegen, even grote bar- en analyseruimte stond een krasse barbaas
doodgemoedereerd zijn cappuccino’s te brouwen op zijn uitgenaste espressomachine.
Hij had het er druk mee met zoveel bezoek en hoewel er hulptroepen aanwezig leken,
waren die duidelijk anders geïnstrueerd. Het vergde dus enig geduld, maar dan
had je ook een lèkker bakkie.
Nog maar net geacclimatiseerd van een fietstocht met tegenwind hield Joops
tegenstander David Mesman het om 21.00 uur al voor gezien na een mislukte Aljechin.
Zelf dacht ik tegen Rammstein te spelen, omdat de ‘B’ in het geroezemoes verloren
ging. Veel draakmuziek zat er niet in na Brams Ph7 in een wh4/zh5-versie. Ook
Spaan, die na een 5-5 shift wel wat ontspanning kon gebruiken, zou niet op dat
idee gekomen zijn: er waren nauwelijks varianten en nog voor tienen was het
met standaard pion- en kwaloffer Shahmat.
Arend en Alek
namen daarna hun twee uitgekiende remises tegen René
en Roel en stond het 1-3.
Fung had een interessante pot tegen La Gordt met een lekker asymetrische
stukkenopstelling. La Gordt had een overweldigende centrumpositie, die hij
mogelijk door een damejacht met Pa4 had kunnen uitbouwen. Het ging anders,
maar daarna kwam Fungs tegenspel goed uit de verf - met remise.
Bob had in een eindspel van LLT tegen LPT een opgelegde kans om met a4-a3
een stuk te winnen en schoof tenslotte nog lang door in een potremise
toreneindspel om alle opties open te houden. Leo had ook zo’n toreneindspel,
maar wel met een pion meer. In de afwikkeling naar torenloos zat echter een
enorm lek, maar dat werd niet gedicht door Theo van der Sluis, dus toch
een vol punt (en de 2 matchpunten) voor Leo.
Mark, die dus evenals Arend met lichte tijdsachterstand aan zijn partij begon,
speelde tegen Hans van Calmthout. Er stond een linke stelling op het bord met
alleen maar zware stukken en een zwik pionnen. Toen Hans’ dame op h6 terechtkwam,
had Mark zijn winstaspiraties beter kunnen staken. Maar Mark bleef te gretig voor
het volle bordpunt gaan en kreeg een matdeksel op zijn neus. Verbluffend rap
verdween hij in het labyrint van de Nieuwe Nachtegaal, waar hij niet meer
teruggevonden werd. Asiel aanvragen bij het nabijgelegen woonwagenkamp was een
optie, maar we gingen er toch van uit dat Paul Dekker (jazeker!) zich over hem
ontfermd zal hebben en zo zaten wij met de wind in de rug heel snel weer aan
deze maaszijde.
(Koots Keet)
Shah Mata 1 1895 - RSR Ivoren Toren 3 1891 3 - 5
1. Bram Steijn 1986 - Herman Keetbaas 1973 0 - 1
2. John la Gordt Dillie 1885 - Michael Fung 1898 ½ - ½
3. René de Lange 1947 - Arend Bongers 1773 ½ - ½
4. John Onderdelinden 1878 - Bob Hoos 1883 ½ - ½
5. Roel Warnik 1894 - Alek Dabrowski 1985 ½ - ½
6. Hans van Calmthout 1818 - Mark Beijen 1825 1 - 0
7. David Mesman 1864 - Joop Klijn 1867 0 - 1
8. Theo van der Sluis 1887 - Leo de Jager 1924 0 - 1
|