Derde team: laatste ronde, weinig kansen en toch 4e (12 april)
De laatste gemeenschappelijke ronde vond op woensdag 9 april plaats in de Passage, de bekende speelruimte van Charlois Europoort. Daarover kunnen we nu kort zijn: met ruim 100 man en een paar vrouwen werd het zuurstofgebrek zo rond tienen goed voelbaar. Zelf had ik rond die tijd in elk geval de sterke aandrang om snel remise aan te bieden en frisse lucht te gaan happen, maar dat kon helemaal niet, want er stond voor team 3 tegen Shah Mata 1 nog maar 1 punt op het scorebord en er waren er twee nodig om op zeker niet te degraderen.

Dat eerste punt kwam op naam van Leo de Jager. Die was zo geschrokken van eigen commentaar op zijn vorige partij, dat hij nu in no-time Franka van Vlokhoven op het matje had. Maar daarna werd het zwoegen voor dat ene nog benodigde puntje. Op veel borden zag het er niet goed uit.

Invallers Wil en Leo van Dongen hadden het zwaar tegen Bram Steijn en Roel Warnik. Wil wikkelde af naar een bedenkelijk eindspel en Leo kreeg een lastig paard tegenover zich op f5, die hij verzuimde te verjagen met g4.

Mark Beijen en Michael Fung hadden op dat moment nog wel aanvaardbare stellingen, die elke kant op konden. Joops draak verzandde snel, hij miste hier & daar nog wat remisekansjes, maar streek uiteindelijk met meerdere pionnen achter de vlag. Paul D. verloor een pion in een toreneindspel met ongelijke lopers, dat werd al gauw een ongelijke strijd.

Mark nam voor de zekerheid het halfje en toen was het lang wachten op het volgende. Niet van Fung, want die liet zich ringeloren door la Gordt. En zo zwoegden de eerste 3 borden nog even voort. Ik had zelf het punt op de schoen, won een pion, die ging lopen, verbijsterend simpel - achteraf. Maar John Onderdelinden kon niet opgeven, natuurlijk.

Plotseling schwindelde Wil naar remise. Een seconde later bedacht Roel zich geen moment, dus ook een knappe remise voor Leooo. En dus gaf John het ook maar op.

Hele goede beurten voor de invallers weer, overbodig te zeggen dat op de 4½-3½ winst voor Shah Mata helemaal niets viel af te dingen. Zij zijn tenslotte de enigen die van kampioen De Willige Dame konden winnen èn - heel bijzonder - het enige team dat de klus zonder invallers wist te klaren. Hun sprookje kwam dus wel uit, maar de hele wedstrijd werd aan het eind van alle belang ontdaan, want Moerkapelle verloor nog van niets-meer-te-verliezen Sliedrecht en zo werd de eindstand een perfekte afspiegeling van de krachtsverhoudingen in de Promotieklasse. Supporter Spaan, die schaakfinales boven kinderfeestjes prefereert, was er weer bij en natuurlijk ook de allerneutraalste superregelaar Arrian, die met een half oog nog voor twaalven de enige illegale deelnemer er uit wist te vissen!

Stof tot nakaarten

Zeker is dat De Willige Dame met twee ingehuurde KNSB-spelers de terechte kampioen is en die hadden ze in de laatste 5 ronden niet eens meer nodig. Wij kunnen er op bogen dat we meegeholpen hebben aan de degradatie van Moerkapelle en de promotie van Spijkenisse verhinderd hebben. Hoewel, dat laatste is niet helemaal zeker. Er gaan geruchten dat DWD weer geen gebruik gaat maken zijn promotierechten.
Dachten we 2 ronden geleden nog kampioenskansen te hebben, ook met 2x winst ipv. 2x verlies was dat niet gelukt - een troostrijke gedachte.

Invallers Wil, LeovD, Plas en Peter droegen belangrijke steentjes bij. En ook Arnold mag niet onvermeld blijven, want een bezet bord is altijd beter dan een leeg.
We wilden kampioen van het rechterrijtje worden en dat werd ruim gehaald. Hadden we wel van Shah Mata gewonnen, zouden we trouwens ook 4e zijn gebleven. Dat geeft vertrouwen voor volgend seizoen. Er zit vast meer in als we het eens ala Shah Mata kunnen doen. Kampioen worden lukt alleen als aan bord 1 en 2 spelers zitten die een 50% score kunnen vasthouden. We gaan zien wie straks nog in het team-3 bootje stappen.

De koots heeft veel bijgeleerd over de gebruiksaanwijzingen van spelers als Leo de Jager, Bob en Joop, maar Alek moet nog maar eens uitleggen waarom hij uitgerekend zijn oude liefde links liet liggen. De promotiekans was verkeken en de kans op degradatie miniem, maar hoe diep gaat oude clubliefde dan? Mark heeft bewezen dat hij thuishoort in de PK, altijd supergemotiveerd, zal zijn rating binnenkort met sprongen opknappen. Michael was wat matiger op dreef, maar dat zal komen omdat hij zijn aandacht over 2 teams moet verdelen. En dat gold nog sterker voor Paul Dekker, die evenveel aandacht heeft voor àlle teams. Slechts 1 keer wist hij te winnen, dat moet beter kunnen voor onze überfitte oudkampioen! Alleen al zijn aanwezigheid in het team - in wezen een zootje ongeregeld - geeft het hele team een uitstraling waar tegenstanders u tegen zeggen; ahum. En dan zwijg ik nog over een paar van de meest adremme welkomstwoorden ooit gesproken, die hij dit seizoen ten beste gaf, waarbij alle andere welkomstredenaars verbleken tot obligate praatjesmakers. En, ja, ja, Keet is onwaarschijnlijk hoog in de topscorerslijst geëindigd, maar dat is geen kunst als je zelf de opstelling mag maken! (Koots Keet)

   RSR Ivoren Toren 3     1879 - Shah Mata 1             1920 3½ - 4½
1. Wil Sparreboom         1891 - Bram Steijn             2045 ½  - ½
2. Leo van Dongen         1766 - Roel Warnik             1925 ½  - ½
3. Herman Keetbaas        1943 - John Onderdelinden      1861 1  - 0
4. Joop Klijn             1905 - René de Lange           1981 0  - 1
5. Michael Fung           1924 - John la Gordt Dillie    1841 0  - 1
6. Paul Dekker            1899 - David Mesman            1836 0  - 1
7. Mark Beijen            1782 - Theo van der Sluis      1927 ½  - ½
8. Leo de Jager           1921 - Franka van Vlokhoven    1946 1  - 0