Virussen & dromen (19 december)
“I have a dream that one day the third will change coins with the second”, zo ongeveer luidde de toon van de speech, die co-teamleider Paul Dekker aan het begin van dit seizoen onze beduusde derde teamleden meegaf, om zo wat moed in te spreken voor wat een loodzwaar seizoen in de Promotieklasse zou gaan worden. Niemand geloofde natuurlijk deze onrealistische onzin, want speelde nog maar een paar maanden geleden ons tweede niet met veel moeite gelijk tegen Moerkapelle 1? Maar na de onwaarschijnlijk geachte winst met 5½-2½, is de wil van team 3 om er meer van te maken dan alleen maar degradatie ontlopen, helemaal terug - van eigenlijk nooit weggeweest. Wat heet - het zal nog moeite kosten om de euforische gevoelens bijtijds de kop in te drukken voor de volgende partij tegen Fianchetto 1. Het is nu eenmaal zo dat team 3 spelers van nature besmet zijn met het overmoedigheidsvirus, waardoor zij, na 3 overwinningen op rij, geneigd zijn er te licht over te denken. Maar de realiteit is natuurlijk dat, als we de laatste 5 wedstrijden verliezen, we er gewoon uit liggen. Helemaal kansloos voor de hoogste plaats zijn we daarentegen nog lang niet, want met alle sleutelwedstrijden voor de boeg, hebben we alles in eigen hand, zoals dat zo mooi heet.

De opstelling tegen Moerkapelle mag gelukkig genoemd worden, want in tegenstelling met vorige wedstrijden werden de hele punten gescoord aan de hoogste borden, of, anders bekeken, de winnende overscore werd behaald door Paul, Michael en Bob. Effectiever kon het niet zijn. Veel kan het allemaal niet uitgemaakt hebben, want alle spelers van beide teams zijn vrijwel aan elkaar gewaagd. Op mysterieuze wijze waren onze spelers, die op hogere borden zaten dan verwacht, echter geïnfecteerd met het wil-winnen-virus en dat gaf de doorslag.

Paul Dekker zat al gauw in een symmetrische stelling met 1 open lijn en wat zware stukken, waarin weinig viel te halen. Michael won een pion met ongelijke lopers, maar zag geen kans om de dames op bord te houden en dus remise. Het meest zorgwekkend oogde de stelling van Bob, die dreigende zwarte paarden en een koningsaanval op zich af zag komen. Gelukkig greep hij bijtijds in en belandde in een stelling met een kwaliteit meer tegen een handvol pionnen, die wat vroegtijdig remise werd gegeven. Ondertussen had Alek heel snel na de opening dames geruild en een pionnetje gewonnen, of anderom; het werd een technische kwestie, die krachtig uitgeschoven werd. Leo de Jager had onderste rij-grappen in de stelling gebreid, die hij knap uitbuitte. Mark had steeds het beste van het spel en kon op het laatst een mat in 2 in de stelling brengen, die Maarten Vroegindeweij blijkbaar overzag.

Hele aardige jongens, trouwens, die Moerkapellenaren. Je vraagt je af waar al die vroegere incidenten toch vandaan kwamen. Zo kreeg ik al snel na afloop van de partij de complimenten voor een noodzakelijk geworden creatieve verdediging. Hugo van Elteren had namelijk al vroeg in de partij een batterij Dd3-Lb1 opgesteld en dreigde ook nog eens de h-lijn te openen, terwijl mijn koning op h8 stond. Ik moest dus zelf veel materiaal offeren om in elk geval niet snel mat te gaan en speelde op stellingen waarin wit veel keuzes te maken had, die veel tijd opslurpten. Dat lukte, want de stelling werd gelijk. Alleen van dat laatste waren we ons beiden niet bewust. Ik draafde meteen door met Txf2, omdat ik dacht alle matvelden op de onderste rij te hebben afgeschermd en dat was ook zo, alleen zat er enorme krater op g7, waarop wit gewoon zijn volle dame kon offeren met mat in 5. In tijdnood zag niemand dat en daarom viel de uitslag wat hoger uit, dan nodig was (het stond toen al 4½-1½).



Invaller Wil Sparreboom tenslotte hield het het langste vol. Hij verloor als enige weliswaar, maar dat kwam doordat hij nog niet voldoende besmet was met bovengenoemd virus, al zit die wel in zijn naam. Dame en paard bleken in elk geval veel sterker dan Wils torens en paard. Maar hij speelde dan ook tegen niemand minder dan de topscorer van de Promotiedivisie, Jesse van Elteren, en dus een hele nuttige rol als bliksemafleider. Probeer een kaarsje af te steken en dan crescendo tegen Fianchetto op 9 januari! (Koots Keet)

   RSR Ivoren Toren 3      1896 - Moerkapelle 1           1900 5½ - 2½
1. Herman Keetbaas         1943 - Hugo van Elteren        1893 1  - 0
2. Wil Sparreboom          1891 - Jesse van Elteren       1980 0  - 1
3. Alek Dabrowski          1935 - Wouter Vroegindeweij    1997 1  - 0
4. Leo de Jager            1921 - Gerard van Ommeren      2033 1  - 0
5. Mark Beijen             1782 - Maarten Vroegindeweij   1863 1  - 0
6. Paul Dekker             1899 - Christiaan Noorland     1703 ½  - ½
7. Michael Fung            1924 - Andre Nieuwlaat         1889 ½  - ½
8. Bob Hoos                1876 - Arno Luinenburg         1839 ½  - ½