De Onwillige Dame (24 september)
In de eerste wedstijd van team 3 in de 9-rondige Promotieklasse, op 23 september 2013 tegen De Willige Dame 1, zijn de eerste 3 bordpuntjes binnen. In de wat benauwende atmosfeer van Visser’s poffertjessalon was dat helaas het hoogst haalbare wat er er in zat.

Met Angelo’s viertal, deels in de biechtstoelen, erbij, was het vrij vol. Een kwispelende schapendoes banjerde er vrolijk tussendoor en met een hoop gestruikel over uitstekende tafeldelen en overbodige houten stoelen en krukken was omzichtig laveren langs de borden geboden.

In deze authentieke middeleeuwse ambiance met zwaar vergeelde borden en stukken lagen een aantal koffiehuispotjes in de rede. Na een elementaire fout in de caro-kann kwam ik er zelf niet aan te pas tegen een nieuwe speler van WD, Arjon Severijnen. Dat werd al snel dweilen met de kraan open en dus al vroeg het filter op de neus. Dit had als voordeel dat ik mijn taken als slippendrager van de teamleider optimaal kon waarnemen. Het lijkt wel of onze hernieuwde externe competieleider dit seizoen alle teamleiders van hun lasten gaat ontdoen. Iets meer zelfbescherming is op zijn plaats? Michael was de volgende die een poging deed. Hij kon een kleine kwaliteit winnen met een combi, maar een mataanval leek ook aantrekkelijk. Helaas zat daar een lekje in, 1½-½.

Bob zat met zijn rug tegen de biechtstoel aan. Of dat hielp, weten we niet, maar hij schoof wel zeer regelmatig zijn tegenstander van het bord, 1½-1½. Leo de Jager probeerde het tegen de sterke Remco van Vaalen, maar na een, twee en tenslotte 3 pionnetje achter, was het welletjes, 2½-1½. Joop kon in een Siciliaan niet voorkomen dat er een sterk paard op d5 kwam. Toen zijn loper zich niet op zijn sterkste veld kon handhaven, was het gedaan, 3½-1½. Alek was de enige die zich goed op tegenstander Freek Schouten had voorbereid. Toch verloor hij zijn dametoren voor een paard. Koffiehuistijd genoeg voor Alek om dat paard naar zijn sterkste veld e4 te dirigeren, vanwaar het de koningsveste van Freek ging bedreigen. Al zijn tijd ging op om dat gevaar te neutraliseren. Met de vlag op vallen, kon niets beters bedacht worden dan die kwaliteit maar terug te geven, maar toen was het al bijna mat: 3½-2½. Marc kon een iets mindere stelling nog lang tactisch levend houden, maar zijn tegenstander hield de boel goed onder controle, 4½-2½. Paul Dekker hield een precaire stelling lang in evenwicht en wist dat ook keurig zo te houden, waarmee de eindstand bepaald werd op 5-3 in ons nadeel.

Wie anders dan onze trouwste supporters, Arnold en Spaan, waren present en zagen het niet zonder enig meewarig hoofdschudden aan. Maar, niet getreurd, de kop is er af en we zijn nog volop in de race voor het kampioenschap van het rechterrijtje! (Keet)