Terugblik op TATA Chess 2016 tienkampen (7 februari)
- Lucas maakt belofte waar
- Paul sneuvelt tegen toekomstig wereldkampioene, de jeugd slaat snoeihard toe
- Arnold houdt alle touwtjes (maar vooral potjes en pannetjes) in handen
- Nathanael en Wijnand : vlees noch vis

Met vijf man was RSR Ivoren Toren weer rijkelijk vertegenwoordigd op het belangrijkste schaakevenement op aarde. Met lichte weemoed denk ik nog wel eens terug aan vroeger toen ik als enig deelnemend clublid al mijn verzinsels over dit toernooi aan jullie kon slijten zonder enige kans op tegenspraak. Kom daar nu nog maar eens om! Onder het verstandig leiderschap van Arnold is die vrijheid behoorlijk ingekrompen. Zelfs de rebelse Paul Dekker voegt zich als een willoos schaap in de kudde waar hij nochtans zijn pastoraal geblaat tot op zekere toonhoogte mag blijven laten horen.

Over de resultaten van onze leden hoef ik niet uit te wijden, Ze waren redelijk succesvol dus al weinig reden om over door te zeuren. Bovendien had Arrian - punctueel als hij is - de koppeling met de TATA Chess-site geregeld waardoor ik niet meer in staat word gesteld nog een vertekend beeld op te hangen. Hoe kwamen die successen echter tot stand ? Op empirische basis waag ik het te poneren dat de gezamenlijke maaltijden o.l.v. Arnold de basis voor deze positieve uitkomst zijn. Het gezamenlijk piepers jassen, broccoli snijden en gehaktballen draaien en vervolgens die producten met elkaar via de spijsvertering weg te werken, krachtig gesteund door een fles rode wijn uit de wijnkelder van Arnold. Ook als je een rotdag had beleefd, verdween die tegenslag als sneeuw voor de zon, gezeten aan de eettafel. Slechts bij hoge uitzondering begaven we ons naar een restaurant, zodat dit jaar betrekkelijk weinig aan de Wijkaanzeese economie werd bijgedragen.


Eten!

Onder deze omstandigheden bleken vooral Paul en Lucas te floreren. Lucas, voor mij tot aan dit toernooi nog een onbeschreven blad, was de grote verrassing. Op kinderlijk eenvoudige wijze liet hij zijn tegenstanders de fouten maken en scoorde zo opgewekt het ene na het andere punt. Een spits zoals Feyenoord die nodig heeft. Gelukkig heeft hij voor schaken gekozen zodat hij niet hoeft te worden doodgeschopt. Enfin, Lucas dus in een ruk door naar het goud. De oude Dekker was weer de jonge Dekker uit de jaren waarin hij een reeks clubtitels aan elkaar reeg. Zijn neergang in de afgelopen jaren werd plotseling gestuit en was niet Machteld van Foreest op zijn weg gekomen was - waarover later meer - had er nog iets heel moois ingezeten. Arnold die na zijn groep 3 successen opnieuw een zeer degelijke indruk maakte, kreeg hier toch met een inzinking te maken. Hij moest spelen tegen Pia, voor insiders: het meisje met de rode haren. In gewonnen positie deed hij een grafzet. De stukken konden inderdaad het doosje in en Arnold was daar het liefst bij gaan liggen in zijn opperste wanhoop. Over Spaan en ondergetekende: eigenlijk vlees nog vis, zij het dat de verovering van Wijnands loper op a6 door de briljante manoeuvre Pf6-Pd7-Pb8 een eervolle vermelding verdient. Spaan heeft echter wel een belangrijke concurrent van Lucas voor de Banjaert-trofee uitgeteld, Jan Baljé.


Paul tegen Machteld van Foreest

Hoog tijd voor de Banjaert-trofee: de meest prestigieuze onderscheiding die een speler in Wijk aan Zee kan bereiken en al voor het vierde jaar beschikbaar wordt gesteld door Holger Schwarzwald, de meest sympathieke Hamburger die ik ken. Zij, die mijn verslagen van voorgaande jaren hebben gevolgd, weten dat er een verbitterde strijd wordt gevoerd om deze trofee in de wacht te slepen. Een speler, die zo ongelukkig is 'm voortijdig in het bezit te krijgen (dankzij de tussenstand), sneuvelt meestal in het zicht van de veilige haven. Dit jaar was die eer weggelegd voor Gerard Kastelein, hij had slechts een halfje nodig in de slotronde. Maar zoals u waarschijnlijk ook al weet, houdt Gerard niet van remises en deze sympathieke eigenschap pakte gunstig uit voor Lucas. Gerard ging voluit in de aanval en sneuvelde op het veld van eer. Met zijn overwinning in de slotronde wipte Lucas mooi over Gerard heen en veroverde de Banjaerttrofee. Zie verder spectaculaire beelden elders op de website alsmede het eindklassement.


Lucas ontvangt de Banjaertcup

Machteld van Foreest, wie had al eens van haar gehoord? Misschien Angelo, die als enige weet welke jeugdtalenten ons ouderen gaan (en vooral reeds) teisteren. Machteld, een snoeperig gezichtje dat past bij een meisje van 8 jaar, met echter twee waakzame oogjes. Machteld kan uitstekend schaken, zeker voor een meisje van die leeftijd. Ze speelt in Wijk aan Zee in groep 5G, juist de groep waarin ook onze Paul speelt. En onze Paul verloor, weliswaar wat onnozel, maar toch! Met het noemen van de familie Van Foreest kan ik er niet aan ontkomen ook iets over rest van die familie te zeggen. Eerstens: ze hebben een schaakhistorie die er niet om liegt en teruggaat tot de 19e eeuw. Arnold van Foreest werd toen drie keer kampioen van Nederland, en kennelijk zijn de schaakgenen nadien niet verloren gegaan. En dan: in het huidige Groningse gezin Van Foreest waar moeder Sheila de scepter zwaait, kunnen alle zes kinderen schaken, en ook nog eens goed schaken dus niet op z'n Wijnand Dobbinga's. De oudste, Jorden, 16 jaar, speelde mee in de Challenger-groep, de vroegere grootmeester B-groep in WaZ en haalde keurig 50%. Het is dus niet direct een raadsel waarom Machteld zo aardig schaakt, al had ze natuurlijk ook kunnen kiezen voor hobbies die veel andere meisjes kiezen.


Machteld van Foreest

Tenslotte nog wat nieuws van andere orde. De Duitse Jana, bij ons in de Banjaert logerende, is de blijste mens die ik heb ontmoet op dit schaaktoernooi. Ze won een partij, waar ze kennelijk niet op gerekend had. Maar belangrijker nog: ze won de eerste ronde in de strijd tegen kanker: ze kreeg een telefoontje dat de stamcellentherapie haar vruchten afwierp. Ze deelde haar blijdschap met ons door biertjes uit te delen en iedereen was ontroérd. Dat zo'n strijd niet altijd goed afloopt hoorden we van Rob van der Plas wiens broer juist was overleden, 45 jaar jong. Het was goed dat hij toch in gezelschap van Wim en Herman op het toernooi verscheen om dit verhaal met ons te delen. Rob, veel sterkte toegewenst!

(Wijnand Dobbinga)