Seniorenschaak in Spijkenisse 12 mei 2012 (13 mei)
De tijd vliegt en daardoor ben ik (Wijnand, red.), ooit een knappe veelbelovende jonge schaker, thans verzeild geraakt in een gezelschap van grijze duiven dat het RSB-seniorentoernooi in Spijkenisse bevolkt. Niet dat dit me spijt, de hogere leeftijd brengt naast de fysieke ongemakken ook veel goeds met zich mee. Het hoeft allemaal niet meer zo nodig, en bij de schaaksport in het bijzonder lach je een nederlaag wat gemakkelijker weg (tenzij het een wedstrijd betreft tegen EM van Doorn natuurlijk). Zo werd ik afgelopen zaterdagochtend op een onchristelijk tijdstip (ca. 8.30 uur) opgehaald door Rob van der Lee. Wat, is die ook al van boven de 60, hoor ik jullie vragen. Neen, dat is nog niet het geval! De slimme formule van het toernooi beoogt echter - zoals de Duitsers dat zo mooi kunnen uitdrukken – meteen voor nachwuchs te zorgen en om die reden is er een groep van 50+ ingesteld en aan dat criterium voldoet Lee behoorlijk. En dat die nachwuchs nodig is, bleek al in het openingspraatje van Simon van der Beek: diverse deelnemers van vorig jaar bleken het tijdelijke voor het eeuwige te hebben verwisseld.

De echte 60+’ers van onze vereniging (dat zijn er gelukkig nog steeds maar weinig, zeker in verhouding tot andere schaakverenigingen), ja dat zijn Paul Dekker en ondergetekende. En die laten zich graag daar zien in Spijkenisse, zeker na mijn eclatante succes van vorig jaar: 1,5 uit 7. Met Paul loopt dat een beetje anders. Zoals altijd gaat hij voor de prijzen, ongeacht wie er tegenover hem aan het bord zit. En dit jaar was het niet anders, hij eindigde uiteindelijk op de gedeelde 2e t/m 5e plaats, waarbij hij wel als 5e eindigde, vanwege tegenstanders van laag allooi (tegenwoordig spreken ze liever van minder weerstandspunten). En Paul had nog verder kunnen komen als hij niet van die slappe knieën had vertoond op beslissende momenten. Tegenstanders die hem met een snoeperig glimlachje tot remise wisten te verleiden waren er legio (4 x remise en slechts 3 x winst) en dat kostte hem mogelijk het kampioenschap. Daarbij moet gezegd worden dat de ouwe Staal niet in zijn beste pak stak want die is normaal gesproken toch een zeer gevaarlijk opponent. Maar mag het even als je al bijna 80 bent! In onze groep (want ik speelde in dezelfde groep als Paul) won nu Symon Algera (niet uit deze streek), die nota bene in de eerste ronde slechts met moeite tegen mij overeind was gebleven.

Over mijn prestaties kon ik tevreden zijn. Na 3 ronden leek het op een reprise van 2011 uit te draaien: 1 uit 3. Daaronder zat wel een schitterende verliespartij tegen Teun Koorevaar. Ondanks een stuk meer liet ik me mooi flessen door Teun die met een slotaanval, waarbij hij beide torens offerde, mij wist te vangen in een geniepige matnet. Na de pauze haalde ik nog 2,5 uit 4 met vaak zeer grappige partijen zodat ik toch keurig in de middenmoot uitkwam.

Rob speelde in groep 3 (de 50+’ers) een zwak eerste gedeelte (1 uit 3) maar nadat hij de vertrouwde stevige (en gratis !) lunch met o.a. soep en broodje kroket naar binnen had geslagen, zat daar een ander mens (en schaker). Maar liefst 3 winstpartijen achter elkaar dreigden hem in de top te doen belanden. Dat vond hij zelf ook teveel van het goede zodat hij in de laatste ronde beschaafd verloor. Toch behaalde hij nog de 4e prijs (ja begrijpen doen we het niet, maar we moeten de wedstrijdleiding hier toch maar geloven).

Hartelijk dank aan organisator Simon van Beek voor weer een gezellige en onderhoudende schaakdag en hopelijk mag ik nog jaren senior op zijn toernooi zijn. (Wijnand)

Foto's gemaakt door Ab Scheel.