Bekerteam eruitgevluggerd tegen Dordt (5 november)
Op dezelfde avond dat ons team 4 tegen Shah Mata speelde, gingen de RSB-bekerboys Keet, Fung, Hoos & Bongers onder de bezielende leiding van Joop op zoek naar het nieuwe speelhonk van Dordrecht, het Jubal Muziekcentrum, op steenworp afstand van het stadion van FC Dordrecht aan de Kromme Dijk. Met drie trapsgewijs verbonden grote ruimtes met bar, waar overal geschaakt werd op schitterende, hoge tafels, heeft de dordtse schaakclub zo op het eerste oog een goede zet gedaan. In een prettig rumoerige kroegsfeer ontbrak schetterende jubelmuziek gelukkig wel en werd er iets verlaat om 8.15 uur afgetrapt.

Ik speelde tegen Piet Pluymert, die in geen tijd alle bekende Leeuwzetten op het bord zette. Van de muren ter plekke konden vanzelfsprekend nog geen grootse schaakvibraties worden opgevangen, des te meer tijd kostte het mij om zetten te bedenken waar leeuwspelers niet van houden.
De partij van Fung tegen Ton Slagboom toonde wat voorspelbaar priegelschaak, waarbij beiden er wel voor zorgden het evenwicht niet teveel te verstoren.
Bob probeerde oude tijden van Kasparov-Karpov te laten herleven in het Spaans, dus dat werd eindeloos wachten totdat de lopers op c1 en c2 uit hun startblokken zouden schieten.
Bij Vincent Koppelaar tegen Arend werd het wel gelijk een levendige boel. Arend marcheerde lekker door op de damevleugel met zijn pionnen en Vincent zocht zijn heil aan de andere kant van het bord. Dat resulteerde in een doorgelopen pion op f6, waar Arends koning het wat benauwd mee kreeg. Op het eind gingen alle stukken er af en het resterende pionneneindspel werd remise gegeven, terwijl het gewonnen stond voor Vincent.

Toen alle wederzijdse wachtzetten wel zo’n beetje op waren, vond Piet het tijd om zijn leeuwstelling open te breken, maar werd getrakteerd op een kwaliteitsoffer, die mijn hele tijdsachterstand van dik een half uur weer goedmaakte. In een verwarrend penningenwoud verloor Piet de draad; met de winnende blufzet Pe8, die zijn resterende seconden wegtikte, was het eerste en enige volle punt binnen en nog ruim 10 minuten over!


Fung had inmiddels wat spel tegen een geïsoleerde pion weten te creëren, maar met het vermoeden dat Ton Slagboom in de resterende minuten iets gehaaider zou zijn, werd tot remise besloten.
Bob en Ben hadden beiden minder dan 2 minuten op de klok en vrijwel alle stukken nog op het bord. Maar Ben had de betere stelling en dat bleek ook. Een 2-2 eindstand en vluggeren dus.
Op 3 borden hetzelfde resultaat. Met nog 7 seconden te gaan, viel bij mij de klok uit. Met een nieuwe klok liet Piet rustig zijn dame vangen, maar in de tijdsslag haalde hij zijn gram (3-1 voor Dordt). En zo kon er om kwart over twaalf toch nog luidruchtig worden gejubeld voor de terechte winnaars.
Omdat Bob zijn laatste trein vrijwel zeker zou missen, sjeesden we in Arends slee over verlaten busbanen naar Vlaardingen-West en gooide teamleider Joop in giechelstemming as op zijn hoofd, want ja, hij had gefaald en is al weer ontslagen! (Keet)

                                                                            Snelschaak
   Dordrecht                 1886 - RSR Ivoren Toren          1882 2  - 2     3  - 1
1. Piet Pluymert           z 1954 - Herman Keetbaas         w 1973 0  - 1     1  - 0
2. Ton Slagboom            w 1911 - Michael Fung            z 1898 ½  - ½     ½  - ½
3. Ben Sitton              z 1843 - Bob Hoos                w 1883 1  - 0     1  - 0
4. Victor Koppelaar        w 1834 - Arend Bongers           z 1773 ½  - ½     ½  - ½