RSR Ivoren Toren Jeugdteam C presteert boven verwachting goed in JCC (4 oktober)
Ons debuut in de Jeugdclubcompetitie (JCC), het officiële NK voor jeugdclubteams, hebben we in de schoot geworpen gekregen door de terugtrekking van de nummer 2 van het RSB Jeugdclubkampioenschap (JCK), het regionale plaatsingsgebeuren voor de JCC. Dit plaatsingstoernooi in januari was glansrijk gewonnen door Klim-Op met heel knap net daarachter Messemaker. RSR Ivoren Toren werd toen gedeeld derde met Spijkenisse. Door het terugtrekken van Messemaker kwam één plek vrij voor onze bond en kwam de nummer drie in aanmerking. In overleg met Spijkenisse hebben wij deze vacature ingevuld.

Het heeft uiteindelijk veel voeten in de aarde gehad om een team te formeren. Op zich hebben wij na onze versterking met enkele nieuwe (dubbel)leden vanuit Klim-Op in theorie voldoende spelers om uit te putten. Door uiteenlopende omstandigheden bedankte de een na de andere voor de eer. Alleen Enze en Qian waren bereid om de degens te kruisen met de Nederlandse top. Het lange speeltempo van 100 minuten met 10 seconden increment komt voor de overige jongere jeugdleden nog te vroeg.

Gelukkig hebben de talloze telefoontjes, sms-jes, e-mails en whatsapp-jes en daarbij horende smeekbedes geresulteerd in een zeer luxe situatie. We kregen uiteindelijk versterking van Diego (HZPS/Pionnetjes) en Sybe (Klim-Op), twee sterke spelers, met dank aan resp. Dolf Meijer en Jan Sijbesma voor de contacten. Nadat beiden direct dubbellid zijn geworden (welkom, jongens!), konden we toch met een compleet team ten strijde trekken.

Het JCC bestaat uit drie ‘meesterklassen’. Het wordt op vier zaterdagen gespeeld van september t/m november met voor de meesterklasse C twee wedstrijden per speeldag. De eerste speeldag op 12 september was al in het honderd gelopen, i.v.m. een niet goed genoeg bijgehouden agenda. Gelukkig was de eerste ronde een bye, maar de tweede werd dus vier keer een nul. Met een ‘50%-score’ begonnen we aan de tweede speeldag, dus een derde en vierde ronde, nu dus echte wedstrijden. Speellokatie is in Den Bosch. In twee zalen werden de meesterklassen A/B, C en D afgewerkt.

Hieronder het verslag van de wedstrijden van de tweede speeldag (ronden 3 en 4) op 3 oktober. De 1e wedstrijd was tegen een team met een tot de verbeelding sprekende naam, Vegtlust uit het Utrechtse Maarssen.



Qian’s partij op bord vier leek eerder snelschaak. Het speeltempo van 100 minuten en 10 sec increment had niet bepaald een verlammende werking. De vonken vlogen ervan af. Nadat de eerste stofwolken waren gaan liggen, zag ik een beteuterd gezicht van onze Qian die een pion achter kwam. Na de volgende stofwolk was het verschil 2 pionnen. Er werd al rekening gehouden met een 0, maar de laatste stofwolk was ons veel beter gezind. Die slokte 2 zwarte pionnen op en de partij was weer in evenwicht. Remise was het prachtige resultaat. ½-½

Enze kwam redelijk uit de opening op bord 2. In het middenspel verloor hij echter zijn paard tegen een pion. Zijn pionnenstructuur was ook niet best, maar verbeterde wel, waarna het hem zelfs lukte om met zijn vrijpion de overkant naderen. Zijn tegenstander koos eieren voor zijn geld en ondanks zijn numerieke meerderheid accepteerde hij het remiseaanbod van Enze. Enze liet daarmee echter winstkansen liggen, hij zou eerder gepromoveerd zijn en had promotie aan de andere kant bijtijds kunnen voorkomen. 1-1

Diego speelde voor zijn nieuwe team alsof hij er al jaren in speelt. Zijn inzet was enorm en speelde zeker niet alleen voor zijn eigen rating, maar ook voor onze eer. Hij leek een makkie te hebben, maar blunderde zijn voorsprong weg. Gelukkig werd zijn tegenstander toen wat overmoedig en kon Diego orde op zaken stellen. Hij promoveerde en kon toen ongestoord op rooftocht gaan naar de laatste stukken. Een geweldige 2-1 voorsprong, dus zeker één wedstrijdpunt binnen.

De verreweg langste partij was die van Sybe. De partij liep niet zo goed, net als Sybe zelf, die vorige week zijn been had gebroken. Het getuigt van veel karakter dat hij in het gips toch de moeite nam om voor ons te schaken. Hij kwam helaas niet goed uit de opening. Later raakte hij nog een stuk kwijt, maar bleef dapper strijden tot de laatste snik. De overmacht was echter te groot. Zijn opponent was in topvorm en pareerde alle counteraanvallen van Sybe met verve. Helaas ontglipte hem een mooie blokkade met dubbele aanval, waarna hij mogelijk terug had kunnen komen, maar toch goed gespeeld. 2-2. Het eerste zelfverdiende punt. Goed gedaan!



De tweede wedstrijd (4e ronde) was tegen Staunton uit het verre Groningen. Een gevreesde tegenstander met een gemiddelde rating van 1331, bijna 400 punten meer dan wij. Qian was weer het eerste klaar. Deze partij speelde Qian nog onrustiger. Het leek wel alsof hij alleen maar gedwongen zetten had. Hij moet duidelijk nog wennen aan de zee van tijd die hem ter beschikking was gesteld om de beste zetten aaneen te schakelen. Toch kon hij het zich permitteren, want hij had zijn tegenstander (die 400 ratingpunten meer had!) goed in de tang. De teamleider rekende zich al rijk met de prognose van de overwinning voor Qian en nog drie remises. Even later kwam Qian de analyseruimte binnen om me trots te vertellen dat hij remise had gehaald: ½-½. Dan moest het maar op de andere borden gebeuren.

Sybe’s partij schoot maar niet op; na een uur waren er nog maar enkele zetten gespeeld. Hij had deze keer duidelijk geen zin meer in zo’n lange partij en schakelde nog een tandje bij. Hij was al gauw aan de winnende hand en maakte zijn partij keurig af, een mooie voorsprong van 1½-½. Nog maar één puntje nodig in de resterende twee partijen voor onze eerste overwinning, zou het gaan lukken.

Enze had het op bord 1 heel zwaar. Zijn tegenstander heeft een rating van maar liefst 1953, Enze komt nog niet verder dan 983, zowaar een verschil van bijna 1000!, maar daar was op het bord weinig van de te merken. Heel lang bleef de partij in evenwicht tot hij een kwaliteit achter kwam te staan. Uiteindelijk bleven voor Enze een loper over tegen een toren met allebei nog een pion. Enze deed een remiseaanbod, maar de ander zou dat een afgang vinden en ging terecht voor de winst wat hem lukt. Enze heeft goed gespeeld maar bleef helaas met lege handen. Dus weer een gelijke stand: 1½-1½.

De laatste partij van Diego moest dus de beslissing brengen. Dit was de enige partij waarbij onze speler (een beetje) hogere rating had. Het was heel knap hoe de tegenstander stand hield, Hij was duidelijk heel verkouden en had het lichamelijk zwaar, maar kon telkens zich uit de fantastische vallen van Diego ontsnappen. Materiaal stonden ze gelijk, maar Diego had voortdurend het betere positionele spel. De tijd ging een doorslaggevende rol spelen. Diego had nog 40 minuten en zijn tegenstander 10. Even later was het 30 tegen drie. De vlag kwam steeds dichterbij. Diego bleef rustig en ging toen zijn tijd heel verstandig gebruiken. Toen Diego door de 8 minuten grens ging, had zijn tegenstander al enkele keren op het randje gebalanceerd, maar net een tijdsoverschrijding voorkomen. Net toen het leek dat hij terug ging komen in de wedstrijd, viel onverwacht zijn vlag tot ongepaste woede van zijn begeleider. Hij hield het niet droog. Knap gedaan, maar onze rustige Diego was een maatje te groot: 2½-1½.



Een prachtige overwinning. Hopelijk kunnen Diego en Sybe volgende keer weer met ons meedoen. Ze vonden het in ieder geval duidelijk heel leuk. Alle vier gefeliciteerd met de goede resultaten. Of we de wonderbaarlijke positie in de subtop kunnen behouden zullen we zien na de volgende speeldag op 14 november. Volgende ronde zou wel eens een gevoelig RSB-onderonsje kunnen worden, want ook Klim-Op (de eigenlijke club van Sybe!) uit Capelle a/d IJssel heeft 5 punten. (Angelo)