RSR - Fischer (5 mei)
Eindelijk is de strijd om de echte titel los gebarsten. Met name de spelers in Groep 2 doen er alles aan om zo snel mogelijk met het interne geneuzel klaar te zijn en te kunnen beginnen aan het echte werk. Zelfs bedreigingen aan het adres van de groepsleider worden bij een keertje oneven niet geschuwd. Een ware litanie over gemiste Fischer-kansen volgt dan. Ze weten dat ze niet langer gehinderd worden door een achterstand in boekjeswijsheid. In het besef dat het nu gaat om wie er echt kan schaken raffelen ze de interne af om zo snel mogelijk uit de startblokken te komen. En dat is ook te zien aan de tussenstand. Fier aan kop gaat Wouter, niet te beroerd om zijn voorzitterschap als extra wapen in te zetten, met 100%. Ed staat derde op slechts twee punten achterstand. De arme MPGer Michael vinden we op de één na laatste plaats met slechts een schamel puntje. Kortom met nog slechts vijf avonden te gaan lijkt het al een gelopen race.
Daarom overweegt de wedstrijdleider om in juni de spelers de keus te geven of ze een saai avondje rapid willen spelen of toch voor het echte werk gaan.

Ja, en dan zijn er ook de nodige mensen die nog steeds in de interne competitie verzand zijn. In Groep 3 staan Brian en Martin nog steeds fier aan kop, maar moeten inmiddels toch over hun schouder kijken en kunnen dus even nog niet aan Fischer denken. Paul V. staat gevaarlijk dichtbij en ook Marcel weet inmiddels wat winnen is en staat fier op vier. Maar de mooiste reeks is toch voor Wijnand, vier nullen, een puntje, weer vier nullen en een puntje. Zijn komende vier tegenstanders weten wat ze te wachten staat. Zo zien we dat de harde leerschool bij Hoogovens een grote hulp is om op een constant niveau te kunnen presteren. In Groep 2 zijn de meesten bijna uitgespeeld en staan te popelen om het Fischer kampioenschap te gaan betwisten. Ondertussen zijn Lennard, nog steeds eigenwijs op 100%, en Gert al zeker van de voorronde en Shakir van een heel andere groep [3]. Verrassende kandidaten voor promotie zijn hier behalve de te verwachten Peter ook nog Leo van Dongen, Wouter en Ed. Een andere verrassing is dat Herman niet eens in de buurt is gekomen, sterker nog, hij moet serieus opletten. In de MPG had Arend zo’n haast om zich te plaatsen voor Fischer dat hij nu weliswaar uitgespeeld is, maar wel iets te weinig gescoord heeft en het bijgevolg volgend jaar weer in Groep 2 moet gaan proberen. Verder is het bovenin spannend tussen Marco, Arno en Joost. Meest opvallend echter is Mark die na een heuse Dobbinga score van nul uit zeven vijf keer achter elkaar wist te winnen en kennelijk niet wenst te degraderen. Kandidaten om dat wel te doen zijn Maarten, Bob en Joop die ook nog de nodige gele kaarten op zak heeft. In de CL heeft Oscar eigenhandig Rob van der Plas tot de orde geroepen. De laatste begon met een enorme achterstand aan de CL maar stond vorige week zomaar ongedeeld bovenaan. Wim heeft zichzelf in de voet geschoten door van Harmen te verliezen en we moeten ons nu afvragen of hij de koploper van de kanslozen is of dat hij toch nog kanshebber voor de titel is. Hij mag (moet?) immers nog twee keer tegen Oscar dus hij heeft het in eigen hand. Op het vinkentouw vinden we verder nog de al genoemde Rob, Leo en Jos. Meest frappant is in de CL echter het extreem lage tempo van spelen. Het is duidelijk dat de heren de confrontatie in de Fischer-arena niet aandurven, of kunnen? Ze hebben de wedstrijdleider zelfs zo ver gekregen dat ze in juni vrijgesteld zijn van deze loodzware klus en nog wat interne partijtjes mogen spelen. (Leo de Jager)