Joper zorgt voor mysterieuze redding en brengt magische rust in de tent (5 oktober)
Gisterenavond was het redelijk stil op de RSR-schaakavond. Het vijfde speelde elders en won van de 3 Torens. Daarmee leek er een rust over de speelzaal te hangen. Hoewel, het zijn nou niet de meest luidruchtige spelers die in dit team zitten, met uitzondering van Mischa natuurlijk. Had wellicht dierendag een kalmerend effect op de spelers? Maarten zag ik althans de ganse avond geconcentreerd achter het bord zitten. Rond 12 uur had hij Tim eindelijk op de knieën. En Paul Tromp speelde zonder omwegen Mark van het bord. De verliezer liet het lijdzaam over zich heengaan. En zelfs Joop! was stiller dan ooit. In een wilde doorschuifvariant van de Caro Kahn speelde Joop! het voor sommige mensen onvermijdbare g2-g4. Tegenstander Marco trok simpel zijn loper op f5 terug, waarmee de pion op g4 een beetje in het niets stond te turen. Joop! leek kansen te hebben, het zag er vervaarlijk uit. Niettemin bleef Marco kalm en behaalde soepel remise. En zowaar, een Joopiaanse uitbarsting bleef uit.

Ik denk dat ik weet waar deze contemplatieve rust door werd veroorzaakt? Niet door dierendag. Het was de magisch kracht van een Joper; of is het een Jooper? Weet u niet wat een Joper is? Schande! Ik leg het nog eenmaal uit: het is een loper die naar een zo’n slecht en door pionnen ingesloten veld is gemanoeuvreerd dat de bewegingsvrijheid tot nul is gereduceerd. De tegenstander speelt dus eigenlijk met een stuk meer. Maar bekend is dat een en Joper over mysterieuze krachten kan beschikken. Net als in het voetbal, waar een team van 10 spelers vaak toch weet te scoren tegen de 11 van de tegenstander. Zo geeft een Joper de tegenstander ook het gevoel dat de overwinning al binnen is.

Gisterenavond had ik het dubieuze genoegen een Joper op het bord te krijgen. Mijn tegenstander Michael Fung (iemand waarvan ik altijd verlies) klemde hem met en simpel h6 vast op veld h8, waar hij tegen een betonblok pionnen stond aan te staren. Het vreemde is dat de krachten van de Joper zich ook uitstrekken buiten het bord waarop hij staat. Joop! kwam aan mijn bord kijken, zag de Joper en zei met rustige stem: “dat is geen Joper, met een Joper kun je nog wel verrassend uit de hoek komen, maar met deze loper kun je werkelijk niets meer.” Toch zag ik een vredige rust in hem neerdalen. Welke krachten hier aan het werk zijn, lijkt mij een psychologische studie waard.

Een uurtje later stond ik tegen Fung meer dan totaal verloren: los van de Joper, stond ik een paar pionnen achter, de koning lag met zijn rug op de koude ruitjesvloer. Fung hoefde maar de trekker over te halen en ik was er geweest. Echter na Jh8-f6 en g5xf6 kreeg ik zowaar een vrijpion! Zie voor het verdere verloop het fragment van de week. Uiteraard kon Fung op allerlei manieren de dreiging pareren. Hij ging echter mee rennen met zijn a-pion aan de andere kant van het bord. We promoveerden, Fung ging een half uur nadenken, gaf schaak en kon even later eeuwig schaak niet meer voorkomen. Het wonder was geschied. Een simpel torenschijnoffer een zet eerder had hem de overwinning kunnen brengen. Wat ging er mis? Niets, de Joper deed gewoon zijn heilbrengende werk. De andere partijen in groep 2 eindigden uiteraard ook allemaal in remise: peace & love alom, met dank aan de Joper! (Alek)