Vakantie en Fritz (2 september 2013)
Het schrijven van een nieuw stukje wilde de afgelopen maanden maar niet vlotten, zoveel was wel duidelijk. Maar, de stukken voor de ALV van 6 september 2013 leveren kennelijk inspiratie op. Ik zag namelijk dat ik voor het eerst een rating heb (Red: het ging helaas alleen om een TPR, d.w.z. toernooiprestatierating).
Tijd voor een feestje? Nou.., van binnen gaf het me toch even een gevoel met enige blijdschap. Zo’n getal dat via m’n ogen naar mijn brein gaat, daar een aantal processen doorloopt [ik noem een ontvangst, een weging, een duiding, het plaatsen in de context, het analyseren, het concluderen, en ten slotte het aanzetten tot reflectieve reacties] waarna ik voel en denk.

Het getal, 957 om precies te zijn, was omgeven door een soort licht gelijk een corona. Daarna schoven de cijfers weer verder naar gewoon zwart.
Wat er gebeurde was dat ik voelde na twee, drie jaar schaken mee te tellen. De spek- en bonenpositie naast de ladder met Aronian en Carlsen op de bovenste sporten is verleden tijd. Ik tel mee! Al is het slechts, in de nog net niet afgesleten rafels van de rode veiligheidsdoppen die het wegglijden voorkomen.

“Ok, daar sta ik dus”, was mijn gedachte nadat de euforie plaatsmaakte voor de realiteit. En direct daarna werd me duidelijk hoe het klopte dat ik de rating van mijn tegenstander I-Fritz, tijdens mijn vakantie verlaagd heb van 1200 naar 1000. Hij was ‘advanced’ en blijkbaar een tegenstander die tegenstander ‘ELO’ genoemd mocht worden. Op 1000 werd hij ineens een ‘friend’ en dat had ik nodig zo aan het einde van de vakantie om toch nog een beetje tot rust te komen.
Man! Wat had Fritz me het schaken zuur gemaakt. Speelden we 20 zetten tot ik schaakmat stond of opgaf, stond er op mijn klok vijf, zes minuten. Bij hem 20 seconden. Speelden we 32 zetten, deed hij dat in 32 seconden.., had’tie een beroerde bui dan misschien 33.
Ik was iedere avond kapot, gefrustreerd en moe, zeg maar gerust afgemat in diverse opzichten wanneer ik na vijf tot tien partijen het programma uitzette. Dat ik hem kon uitzetten was dan nog gelukkig enige controle die ik over Fritz had. “Hier! In your face Fritz!”

Aldus, vond ik een manier om onze gezamenlijke partijen wat leuker voor mij te maken. Hier en daar tikte ook op zijn klok een extra seconde weg en inderdaad voelde ik wat vriendschap opborrelen.
Fritz is nu een friend op amateurniveau. Ik heb ’s gekeken hoe diep ik hem kan laten zinken aangezien ik ook nu nog niet heb gewonnen. De volgende stap omlaag is 850, en hij is dan een beginner. Ik overwoog het even, maar het is m’n eer te na nu ik weet op 957 te staan. Dat is net als op Helena-schaken.nl, daar daag ik ook nooit – op het oog – zwakkere tegenstanders uit.
957. Fritz blijft op een vriendschappelijke duizend staan. Zo heb ik iets om naar toe te werken.
1000 is ook wel één (ja, ik heb er meer) van m’n schaakdoelstellingen voor komend seizoen, te behalen bij de Viertallen. Voor de club, voor ons, de RSR Ivoren Toren. Opdat we dan niet tussen het gruis van de Keldercompetitie zullen eindigen.

Een fijn schaakseizoen allen!

Marcel