Frustratie bij teamkapitein (29 april)
Het KNSB-seizoen loopt ten einde, een goed moment om terug te blikken. Team 1 heeft niet weten te promoveren (wie had daar wel op gerekend?). Teamleider Maarten wilde zijn mannen toch een hart onder de riem steken met wat opbeurende woorden onder de titel: Spelers saboteren promotie naar meesterklasse. Aangezien de redactie het stuk wegens het te hoge slijmgehalte eerst niet wilde plaatsen, is zij uiteindelijk onder zware bedreiging van de auteur toch door de knieën gegaan, veel leesplezier! "Na de dramatische nederlaag van team 1 tegen stukkenjagers afgelopen thuiswedstrijd kan men concluderen: sommige spelers gewoon niet willen promoveren naar de meesterklasse. Tegen de Stukkenjagers (waar saboteur Cor van Dongen speelt) Kon de teamcaptain andermaal tekenen voor de 0. Als je in 1 wedstrijd een potremise eindspel verliest; stukwinst in 1 mist; het (andermaal) verziekt in tijdnood; en je laat trucen met een stuk en 2 pionnen voor kan ik alleen de conclusie trekken dat de spelers gewoon niet willen. pletsmoezen™ (zoals in de schakelaar) bij een verliespartij van de voorzitter blijven tegenwoordig achterwege. Voorbij gaat Joost in de schakelaar aan het feit dat hijzelf de stukken bestuurt en niet de TL (misschien was dat beter geweest) Het tekent de apatisering van team 1. Als er nadat er niets meer op het spel staat ineens 3!!! mensen afmelden voor een KNSB wedstrijd kan ik ook niet anders concluderen dat de verbondenheid met de vereniging ophoud als er sociale activiteiten op het programma staan. Dat zorgde er dus voor dat teamleiders B&M en niet te vergeten Wil (die altijd Wil schaken) acte de presence konden geven in de lichstad. Verder valt op het gebrek aan killersmentaliteit dat ons ook parte speelde in de nu al legendarische:wat-als-de-voorzitter-nou-eens-niet-zijn-stelling-verziekte-(met-genoeg-tijd-op-de-klok) wedstrijd tegen HWP. Daar had veel meer in gezeten maar dat weten we allemaal. Bergijp de TL goed, dit is geen tirade tegen de mentaliteit van zijn spelers (of wel?) maar vooral de frustratie over " hoe het had kunnen zijn". Zijn er dan helemaal geen positieve dingen te melden over team 1. Jawel hoor! de TL wil vooral graag Wim en Oscar nog een dikkke pluim in de kont stoppen, als TL mag je eigenlijk geen lievelingsspelers hebben, maar ze zijn het stiekem toch. Oscar gaat sinds afgelopen seizoen en zeker dit seizoen als een echte vent schaken. En Wim die afgelopen jaar trouwde EN vader werd (een recept voor een rating en prestatierecessie) speelt dit seizoen de sterren van de hemel. Ook Richard niet te vergeten schittert in de topscorerslijst. Al was hij erzelf deels verantwoordelijk voor dat we niet wonnen van Stukkenjagers. De rest presteert dit seizoen gewoon niet op eigen niveau. De mooie serie in het begin loopt abrupt ten einde in de laatste 2 wedstrijden. Tegen de toppers moesten we er staan en gaven we keer op keer geen thuis dit seizoen. De koers die de Tl's afgelopen seizoen hebben ingezet moest leiden naar promotie. Maar dit seizoen is pijnlijk duidelijk dat RSR nog niet klaar is voor deze nieuwe killersmentaliteit en het lopen over lijken om het schieronmogelijke te presteren. Nog op het programma staat de thuiswedstrijd tegen wageningen van 9 mei en de " eer " om tegen Jan Timman te spelen. RSR is een beetje het AZ van de eerste klasse B: in het zicht van de titel onderuit gaan. Hopen dat naar goed voorbeeld wij over 2 seizoenen ook met de schaal mogen staan op het bordes van het nivon. Was getekend Maarten."

Kachun wint Gorzentournooi (29 april)
Zaterdag 25 april werd voor de 30ste keer het Gorzentournooi georganiseerd door schaakvereniging HZP Schiedam: 48 deelnemers gooiden zich in de strijd. RSR werd vertegenwoordigd door Ka Chun Lui. (foto: Ab Scheel) Hij deed wat hij moest doen in groep 1 (gemiddelde rating 2068): winnen! En wel met 4 uit 5, zonder partij te verliezen. De vreugde bij familie Lui kon niet op, want broer Ka Hing won met overmacht groep 5 (5 uit 5).

Team 2 veilig (21 april)
Met een paar snelle auto’s en een langzame en volgens verschillende routes bereikten de spelers van team 2 afgelopen zaterdag toch allemaal ruim op tijd de speelzaal in Nijmegen voor de wedstrijd SMB 2 tegen RSR 2. Wie er niet op tijd was, dat was de SMB-speler op bord 5. Die kwam uiteindelijk zelfs helemaal niet opdagen zodat er een uur na het aanvangstijdstip van 12.00 uur al een 0-1 in ons voordeel op het scorebord stond. Victor had daardoor de tijd om samen met teamleider Arnold nog even een eindje de Groesbeekseweg af te wandelen, inderdaad in de richting van het (amateur)voetbalbolwerk Groesbeek. Toen de zon dusdanig fel op hun hoofden begon te schijnen, dat die herinneringen opriep aan de dramatische Vierdaagse van enkele jaren geleden, moest er toch vrij snel rechtsomkeerd worden gemaakt. Bij terugkeer in de speelzaal stonden de 7 overige borden er zeker niet slecht voor. Alleen bij Harmen stond de witte koningsstelling behoorlijk onder druk en tot overmaat van ramp brak zijn tegenstander er met een offer genadeloos door heen. Sjoerd had een soortgelijke variant op het bord gekregen maar dan met zwart. Het leek daarom best logisch dat wit, ook nog met een kwaliteit minder inmiddels, op een gegeven moment opgaf. Maar na de partij bleek dat wit nota bene in de slotstelling nog een levensgevaarlijk tegenoffer tot zijn beschikking had waarmee hij mogelijk de partij had kunnen redden en misschien zelfs nog wel meer dan dat. Analyse zal moeten uitwijzen of er sprake is geweest van een zogenaamde ultieme blunder, dus opgeven in een gewonnen stelling. In ieder geval stonden we zodoende weer op voorsprong. Peter was met zwart prima uit de opening gekomen en had druk op de damevleugel maar opeens ging er op de koningsvleugel iets mis en na nog een paar zetten stortte zijn stelling in elkaar. Paul Tromp hield zijn tegenstandster Martine aardig op afstand maar toen hij zelf de stelling verder open gooide verloor hij beslissend materiaal. Gelukkig had Arno een gevaarlijk countersysteem op het bord gekregen waarin de witte pionnen zwak werden en 1 voor 1 door hem konden worden opgepeuzeld. Toen ook de tactische tegenkansen van wit op niets uit waren gelopen was daarmee de tussenstand 3-3. Nu moesten de twee resterende borden bij elkaar minimaal een punt halen om het degradatiespook definitief achter ons te laten. De tegenstander van Tim hield zijn koning de hele partij in het midden en wit kon eigenlijk alleen via de koningsvleugel proberen dichterbij te komen maar ook daar hield zwart de deur consequent dicht. En helaas, in de tijdnoodfase counterde zwart naar de overwinning. Paul Batenburg tot slot speelde een op het oog sterk stukoffer in de opening maar zwart gaf het stuk snel terug en had intussen wel twee pionnetjes buit gemaakt. Toen daar uiteindelijk geen compensatie meer voor was resulteerde dit in de eindstand van 5-3 voor de thuisploeg. Als straf voor deze tegenvallende prestatie volgde voor team 2 een lange mars langs de Groesbeekseweg, dit keer gelukkig wel de andere kant op richting het centrum van Nijmegen. Uiteindelijk belandden we totaal uitgeput in de enorme tuin van een voormalige kazerne waar we in de buitenlucht konden eten. En daar bereikte ons dan toch het goede nieuws dat degradatiekandidaat VAS 3 ook zijn wedstrijd had verloren en we voor hun, met nog 1 speelronde te gaan, nu onbereikbaar zijn geworden. Team 2 heeft dus, ondanks de verloren wedstrijd, het klassebehoud in 3D van de KNSB veilig gesteld.

Team 1 verliest nipt van Eindhoven (20 april)
Het is die tijd van het jaar dat sommige wedstrijden er eigenlijk niet meer toe doen. Dat was duidelijk te merken in de uitwedstrijd van ons eerste tegen Eindhoven. Maar liefst drie invallers moesten er aan te pas komen, waarbij de teamleiding zich genoodzaakt zag ook zichzelf op te stellen. Als eerste klaar was blufinvaller Bart (bord 9), specialist in het vroegtijdige remiseaanbod, dat zijn tegenstander op zet 12 accepteerde. Na het horen van Barts rating (een slordige 350 punten lager) was professionele hulp noodzakelijk ("hij deed best goede zetten", luidde het vertwijfeld aan om opheldering vragende teamgenoten). Niet lang daarna maakte Maarten (bord 7) remise tegen eveneens een 2200-speler door af te wikkelen naar een ongelijk lopereindspel: geheel verdiend en geen moment minder gestaan. Aan bord 5 mocht Herbert aantreden tegen de Nederlands Kampioen van 1963, Frans Kuijpers. Helaas had ook deze zijn zinnen gezet op een snelle remise, en na een onnauwkeurigheid van onze witspeler vroeg in een Russische opening bleken vereenvoudigingen onvermijdelijk. De vierde puntendeling op rij kwam van Rob (bord 4), die even in de problemen leek te komen maar net op tijd op de rem ging staan. Zo stond het na zo’n tweeënhalf uur spelen 2-2, een tussenstand waar we gezien de krachtsverschillen tevreden mee konden zijn. Alleen Dolf leek op dat moment moeilijk te staan tegen 2300+ Roi Miedema, de overige borden konden nog alle kanten op. Het keerpunt in de wedstrijd speelde zich af in de partij van Joost (bord 2), die in een ingewikkelde stelling plotseling werd weggecombineerd door de 14-jarige Benjamin Bok. In een snelle slagenwisseling sloeg deze ineens niet de dame terug maar een op promoveren staand pionnetje, waarna groot materiaalverlies niet te voorkomen was. Omdat Joost nog even doorspeelde, zette Richard (bord 8) ons zowaar op voorsprong na een meedogenloze koningsaanval met mat als gevolg; fragment toegezegd (3-2). Spaan (bord 6) leek lang op remise af te stevenen maar had duidelijk meer gevoel voor de finesses van het paard-loper-eindspel dan zijn tegenstander (4-2). Inmiddels had Joost de strijd gestaakt: 4-3. Oscar (bord 1) werd geconfronteerd met wat te boek schijnt te staan als Kozuls zelfmoordvariant, maakte daarin naar eigen zeggen een "onwijze bok" en kon zodoende niet meer op voordeel hopen. Handig wikkelde Ozzie echter af naar een eindspel met loper+pion tegen toren, dat hij tegen de sterke Van de Plassche moeiteloos remise hield (4½-3½). Inmiddels had Dolf (bord 3) zijn stelling langs duizend afgronden geloodst, maar daarbij zeeën van tijd verbruikt. Toen de tijd écht begon te dringen lukte het hem niet te versnellen, en met lede ogen aanschouwde het publiek het onvermijdelijke vallen van de vlag in potremisestelling. Zo stond het 4½-4½ met alleen nog de partij van onze derde invaller Wil (bord 10) aan de gang. Na de nodige kansen te hebben gemist ("wel 7 verkeerde beslissingen", aldus Wil) was zijn eindspel op dat moment echter niet meer te redden. Al met al een nipte 5½-4½ nederlaag in een wedstrijd die we op grond van het ratingverschil met 7,9-2,1 hadden moeten verliezen, maar waar zeker meer in had gezeten.
Bijzonderheden:
- Wims afzegging was de eerste uit zijn KNSB-loopbaan bij RSR (de uitwedstrijd tegen Schaesberg in 1997 miste Wim door te late aankomst in de speelzaal)
Kaarten:
- Benjamin Bok, geel wegens alleen drankje voor zichzelf halen
- Benjamin Bok, 2e geel dus rood wegens wel accepteren drankje en vervolgens weer alleen voor zichzelf halen
- Roi Miedema, geel wegens kwartier overleggen met Benjamin Bok over wenselijkheid van mogelijke zetherhaling
- Bart, Maarten en Rob, geel wegens ruim voor tijd afreizen naar Rotterdam.

De meest waanzinnige partij in jaren (19 april)
Dit was het commentaar van Ed van Doorn na zijn partij tegen Peter-Alexander. Zie de foto hieronder en het fragment van de week voor het bewijs: 4 dames op het bord. Natuurlijk is zoiets vaker voorgekomen in de geschiedenis van het schaken, maar al na 14 zetten is wel bijzonder. En dan te bedenken dat zwart in plaats van meteen een tweede dame te halen op zet 11 een simpele winstweg voorhanden had. Uiteindelijk werd de partij remise, zoals de meeste partijen vrijdag in groep 3. Opmerkelijk was de remise van Wil tegen Jurriaan. Schijnbaar moeiteloos wist Jur de gedoodverfde kampioen van groep 3 op afstand te houden. Wil staat nu vijfde?! De enige winstpartij in groep 3 kwam op naam van Dik. Hij speelde met zwart tegen Wikash en wist in vliegende tijdnood nog net te overleven. Het toreneindspel met pion meer dat restte won hij op ervaring. In groep 2 is Arno almachtig. Hij won dit keer van Mark en gaat ongeslagen aan kop. Verrassend was de uitslag Wouter-Edwin. De witspeler won en staat nu gedeeld derde, dus klaar om te promoveren naar de vooronde van de CL. In de Minorpromotioegroep wonnen de meest zwartspelers. Winood bood Sjoerd eerst remise aan. De laatste weigerde en verloor vervolgens. Richard speelde een partij op niveau tegen Pim en won dus. En ik liet mij door Philip verleiden tot een verliezend eindspel. Waarom liet ik mijn paard zinloos rondjes draven? Ik weet niet meer wat er in mij omging. Alleen de partij Stefan - Herman werd remise in deze groep. Richard leidt nu alleen met 5½ uit 7. Dan de Champions League. De belangrijkste uitslag is zonder meer de winstpartij van Rob op Oscar. In het eindspel leek Oscar met een pionnetje minder nog remisekansen te hebben, Rob tikte het echter goed uit en passeert hiermee Oscar op de ranglijst. Geruststellend was dat Cor eens niet won. Tegen Joost van Ruitenburg stond hij lange tijd beter, maar kreeg problemen in de tijdnoodfase. Na twaalven in de eindtijdnoodfase moest Cor in remise berustte. Maar was het objectief nog gewonnen? Joost mag het weten. Ook Harmen gaat goed in de CL: na de winst op Paul Batenburg staat hij zesde.

Dit jaar geen RSR-glorie in Delft (5 april)
Vorig jaar wist Plas het OPK van de Delftse SV Prometheus op zijn naam te schrijven, en ook Wil viel toen in de prijzen. Beiden waren dit jaar weer van de partij. Voor Wil was de lol er al in de tweede ronde af, toen een onsportieve tegenstander hem in een "dode" stelling door zijn vlag joeg. Wil diende protest in maar had dat beter tijdens de partij kunnen doen. De WL kon niet anders dan afwijzen en de spirit was er toen wel uit bij Wil. Hij bleef steken op 50% (inclusief gratis punt in de laatste ronde), behoorlijk sterke tegenstanders leverden nog wel een redelijke TPR van 1916 op. Plas kon zijn titel niet met succes verdedigen, na zijn enige nederlaag in ronde vijf tegen de sterke Legemaat was het over. Dankzij een eindsprintje van twee uit twee bleef ook zijn ratingschade binnen de perken: TPR 2106 en bovendien nog gedeeld vierde. Het toernooi werd met overmacht gewonnen door IM Jan-Willem de Jong die nu wel iedere ronde present was. Hij stond slechts één halfje af, tegen de bronzen winnaar Timon van Dijk. Klik hier voor de complete eindstand. (Rob van der Plas).

RSR subtop in Roosendaal (5 april)
Vier RSR-ers reisden afgelopen zaterdag in alle vroegte naar Roosendaal om daar het jaarlijkse tweetallentoernooi te spelen. Voorzitter Joost vormt al een aantal jaren een onevenwichtig team met ene Ewout Fakkel (Edese SV). Van de 14½ gescoorde punten uit de in totaal per team gespeelde 28 potjes nam Joost er maar liefst 12 voor zijn rekening! Met zo'n krachtsverdeling is het onmogelijk om in de top mee te doen, het duo greep dan ook de enige kans op een prijs: middels de afsluitende verloting. Beter verdeeld waren de krachten bij het enige RSR-verbond, gesloten tussen Kachun en Tim. Vrijwel de hele dag namen ze aan de hoge borden plaats, op weg naar een topklassering. Pas in de laatste ronde ging het mis; door een 1-3 nederlaag tegen het sterke team Wemmers/Konings bleven onze troeven steken op 15½. Voor Kachun het sein om, met Tim in zijn kielzog (meerijden), de zaal onmiddellijk te verlaten. De redenen waren merkwaardig: "Ik moet nog kleren kopen" en "ik blijf alleen voor geldprijzen, niet voor natura". De bami-generatie zullen we maar zeggen. Plas tenslotte probeerde de hele dag met vaste maat Kresna Soerjadi (Charlois) letterlijk en figuurlijk de grijze middenmoot te ontstijgen. Dit lukte dankzij hun door overmatige ervaring (20 van de 21 afleveringen present!) ingegeven taktiek. Met 4 te behalen bordpunten per ronde hoef je in een Zwitsers systeem pas in de laatste twee ronden toe te slaan en dat is precies wat gebeurde: met respectievelijk 3-1 en 3½-½ overwinningen kwam hun totaal op 15½. Zodoende werd voorzitter Joost ingehaald en team Kachun/Tim nog bijgehaald, terwijl zij werkelijk de hele dag aan hogere borden hadden gezeten! Het toernooi werd gewonnen door het als een foute kledingshop klinkende duo Peek en Groffen (19½), die op de valreep local heroes Burg en Colijn voorbijstreefden. Dit bleek een grote teleurstelling voor de organisatoren, die laatstgenoemden de hele dag hadden bejubeld. Dit leidde tot een even vreemde als dubieuze beslissing: de nummer drie kreeg, naast het prijzengeld van 180 euri, de eigenlijk voor de nummer laatst gereserveerde poedelprijs in de vorm van een slagroomtaart mee naar huis! Brabantse gemoedelijkheid kent vele vormen... (Rob van der Plas).

Team 3 gaat uit als een nachtkaars (4 april)
De zinsnede "we vochten als leeuwen" was gisterenavond niet van toepassing op ons derde team. Behalve de eer stond er niets op het spel in de wedstrijd tegen De Willige Dame. Je zou denken dat iedereen dan vrijuit speelt. Nee dus. Bart was na 5 minuten klaar met een 7 zetten remise, bravo. Zijn tegenstander was een invaller met een rating van 1388. Even later hield Maarten het voor gezien: 8 zetten. Voor aanvang voorspelde hij nog vuurwerk; hij had vier bier gedronken op de vrijdagmiddagborrel: "meestal speel ik dan beter!" Bij de mensen die wel schaakten leken Pim en ik (Alek) de beste winstkansen te hebben. Wil daarentegen stond al vroeg wat minder. Herman had weer eens een partij die alle kanten op ging: in de opening gaf hij een stuk voor een betere stelling, kreeg echter het stuk terug en was op weg naar de winst. Dan volgt een remiseregen: Pim als eerste; Edwin volgt met een ongelijke-loper-stelling. Eenzelfde soort stelling met 2 sterke pluspionnen stond inmiddels op Hermans bord. Hij speelde het verkeerd en moest in puntendeling berustte. Dan mijn partij: in de opening wist ik twee lichte stukken voor een toren te ruilen. In een kalme stelling liet ik de dame van mijn tegenstander binnen om zelf ook aanvalskansen te krijgen: fout! Een dreigende zetherhaling leidde tot de 5de remise. De stelling van Wil had de fase van hopenloosheid bereikt. De tips van Rob vd Plas uit de laatste Schakelaar zouden hier geen enkele zin meer hebben. Alle druk lag nu bij invaller Leo. Helaas, zijn stelling was er niet naar en zijn tegenstander was een maatje te groot. Zo ging de wedstrijd uit als een nachtkaars: 3-5 verlies. Het derde heeft zich dus gehandhaafd, maar het verdient niet de schoonheidsprijs.

Team 2 afgedroogd (3 april)
Het tweede team trad afgelopen zaterdag op volle oorlogssterkte aan tegen de koploper in klasse 3D, HWP Haarlem. De eerste paar uur hielden we dapper stand maar met de tijdnoodfase in zicht begonnen we langzaam onder de druk van de op papier veel sterkere tegenstander te bezwijken. Tim had in het begin van het middenspel een pion buit gemaakt maar werd daarna tegen de achterste rij klem gezet en verloor. Arno zag na de opening een zwart paard op e4 verschijnen en daar hield hij de rest van de partij last van. Toen hij ook nog in tijdnood kwam was de 0-2 achterstand een feit. Philip had de pionnen voor zijn eigen koning ver naar voren opgespeeld en daarom moest hij de zwarte stukken zo ver mogelijk van zich af zien te houden. Daar slaagde hij in en daarmee haalde hij tegen een zeer sterke speler een half punt binnen. Inmiddels was Peter een kwaliteit voorgekomen maar zag daar een gevaarlijke pionnenmeerderheid op de damevleugel van zwart tegenover staan. Hij probeerde nog wel een verrassingsaanval tegen de zwarte koning maar zijn tegenstander wist net te voorkomen dat hij mat ging en pakte het punt. Na de tijdcontrole bleek de stelling van Harmen tegen oud-clubkampioen van RSR Bart Gijswijt verzand in een toreneindspel dat remise werd en vanaf dat moment keken de overige borden tegen een vrijwel onoverbrugbare achterstand van 1-4 aan. En daarmee was de kans op het behalen van een matchpunt, en dus een voortijdig verzekerd klassebehoud in 3D eigenlijk verkeken. Bij Sjoerd en Paul Tromp werden de eindspelen vervolgens remise en Paul Batenburg moest op bord 1 uiteindelijk het onderspit delven. Hij had weliswaar in het middenspel de g-lijn in handen gekregen maar zag uiteindelijk de witte centrumpionnen beslissend naar de promotievelden opstomen. Eindstand: 2 – 6.

Team 4 pakt - ondanks Arrian - alsnog kampioenschap in RSB 2C!! (2 april)
Op woensdag 1 april - en nee, dat is géén grap - moest Team 4 naar Rotterdam-Alexander om als koploper te strijden tegen nummer 2 SO Rotterdam 4. Een week lang stond op de RSB-site dat team 4 al kampioen was, totdat SO Rotterdam 4 een matchpunt kado kreeg en het nog niet beslist was. De rekensom was eenvoudig; zolang het team niet zou verliezen, zou het kampioen zijn. Maar ja, in zo'n wedstrijd kan natuurlijk van alles gebeuren. Vlak na aanvang druppelden de eerste supporters binnen. Joost van Ruitenburg en zijn Anna, Richard, Paul Tromp, en later nog Wim, Spaan, Arnold, Carel, Dik, Paul Dekker en de vader van teamlid Rob Linssen (ik hoop dat ik niemand vergeten ben ...) konden twee interessante wedstrijden volgen; in de barruimte was een TV met erop Nederland tegen Macedonië. Hulde voor hun aanwezigheid! Teamleider Pim had bedacht dat de spelers die goed met zwart overweg konden, zwart kregen, en de uitgesproken witspelers natuurlijk dan wit. Het duurde even voordat er tekening in de strijd kwam. En dat zag er toch niet zo best uit voor team 4. Rob van der Lee (bord 6) stond uitermate moeilijk, bij Arrian (bord 4) was een moeilijk te beoordelen stelling ontstaan, waarbij Arrian in hevige tijdnood ging komen. Rob Linssen (bord 8) had wel goed gestaan, maar inmiddels een paar pionnen verspeeld. En Sander (bord 1, overigens veel te laat binnen want hij was deze wedstrijd vergeten ?!?!?) had in het vroege middenspel een stuk geofferd, waarvoor hij een sterke aanval kreeg die echter niet door leek te slaan. Alleen bij Maarten (bord 5), Michael (bord 2) en Leo (bord 7) zag het er rooskleuriger uit. Dit seizoen heeft team 4 echter niet te klagen over geluk, of is het gewoon klasse? Rob van der Lee opende de score doordat zijn tegenstander zich vergaloppeerde (1-0 voor team 4). Bij Arrian ging het wel mis; hij kon na hevige tijdnood opgeven (1-1). Vlak erna profiteerde Rob Linssen van een penning, hetgeen een stuk en meteen de partij opleverde (2-1). Bij Leo ging het steeds beter en ook hij won (3-1). Vervolgens ging de tegenstander van Maarten door de vlag in al bedenkelijke stelling (4-1), waardoor team 4 al zeker was van het kampioenschap! En het werd nog mooier. Michael speelde een hele sterke partij en won ook (5-1). Sander wist toch nog op knappe wijze te winnen (6-1), waarna Winood (bord 3) remise maakte in een partij waar bitter weinig was gebeurd. Al met al dus een op papier soepele, maar in de praktijk heel wat minder soepele overwinning van 6½-1½ voor team 4!! En daarmee dus KAMPIOEN met 12 matchpunten en maar liefst 41 bordpunten (5,85 per wedstrijd)!!! Het schoonheidsvlekje tegen Spijkenisse 3 is hiermee weggespoeld. Tevens dank aan de invallers (Jaco, Arnold, Mischa, Ed, Wijnand en Dik) gedurende het seizoen! (Arrian).