Een sparreboompje (31 maart)
Wil Sparreboom – Rudolf Kat

  W

Bovenstaande stelling is uit de wedstrijd ASC – RSR Ivoren Toren 2 en werd na ongeveer 20 zetten in het eindspel bereikt.
Er volgde: 1. Tb6+ Ka5 2. Te6 Th4
Want er dreigde mat via Lc3+. Met nog 40 minuten op de klok speelde ik nu à tempo:
3. Te7? Th6 4. Ta7 Ta6
En nu was ik Lc3+ van plan met toren-verlies? Behalve dat de koning nu gewoon naar b6 kan.
Maar, met 3. Te2!! was het meteen uit geweest:
3. ... Ka6 (anders mat met Ta2) 4. Te7!

 Z

Het verschil? Nu kan de zwarte toren er niet tussen (Wil).

Elementair eindspel beslissend voor team 2 (28 maart)
Een door vakanties geheel Paul-vrij team 2 speelde zaterdag in Alphen a/d Rijn tegen ASC. Toen uw verslaggever ter plekke arriveerde, stond het team al met 2-0 achter. Peter (bord 4) had met zwart geblunderd in een Siciliaan. Hij kwam er in deze wedstrijd weer eens achter, dat dit geen opening is die bij hem past. Michael (3) had verloren omdat hij zijn schaaktechnieken pas tijdens de na-analyse ging demonstreren. Geen leuke binnenkomer dus, maar de overige zes spelers dachten daar anders over. Met veel enthousiasme werd ik (waarschijnlijke de eerste supporter in de geschiedenis van team 2) begroet. Dat ik eigenlijk voor teamgenoot en invaller Wil kwam, liet ik maar niet merken. Leo K. (5) had tot dan toe een slappe partij gespeeld, maar het vooruitzicht van dit internet-verslag gaf hem vleugeltjes. Hij kreeg het plotseling op zijn heupen en binnen enkele minuten maakte hij het schitterend af. Ook super-sub Victor (8) had nu eindelijk eens de kans om uit de anonimiteit te treden, maar hij maakte er geen gebruik van: remise. Vergeleken met het spektakel van team 1 blijven dit eigenlijk maar kleurloze houtjesschuivers. Al moet gezegd, dat Philip (2) er alles aan deed om in een dame-eindspel met wederzijdse hevige tijdnood meer als een halfje te halen. Een tegenvaller voor TL Arnold was verder, dat zijn topscorer Arno, op bord 6 ook niet verder kwam dan remise. Aan het eind stond zijn team dus nog steeds met 1 bordpunt achter. Van Tim op 1 zou de gelijkmaker niet komen, zoveel was duidelijk. Hoewel materieel gelijk, stond hij zeer gedrukt. Arnold gaf Tim toestemming om remise overeen te komen en liet het op Wil aankomen. Het opperhoofd van de vechtersbazen uit team 3 was bezig om zijn tegenstander uit te roken. Maar deze kon vluchten naar een eindspel van toren plus loper tegen toren. Dit zeer belangwekkende eindspel komt opvallend vaak in de praktijk voor, wordt nimmer remise gegeven en vaak door de sterkere partij gewonnen (Het Eindspel 1, M. Euwe/J.H. Donner, Het Spectrum 1977). Wil ging er eens goed voor zitten, de lampen in de zaal gingen aan en zijn opponent begon steeds zenuwachtiger met zijn pen te friemelen. Maar hij maakte geen enkele fout. Toen de zetten niet meer op het notatieblaadje pasten, claimde de zwakkere partij remise. Na een wat moeilijke discussie over de 50-zettenregel stak Wil zijn hand uit en was de nederlaag helaas een feit (Dik).

Spannend, doch net niet ... (27 maart)
Op vrijdag 26 maart toog team 4 naar Berkel om te strijden tegen het plaatselijke eerste team van 3-Torens. Beide ploegen wisten al dat de wedstrijd er niet meer toe deed, omdat WSV 1 voldoende bordpunten had gehaald om het lot van zowel team 4 als 3-Torens 1 te bezegelen. Dat laat onverlet dat er nog hard gestreden werd om niet de rode lantaarndrager te worden / blijven. In het begin van de wedstrijd begon er op enkele borden enige tekening te ontstaan, helaas ten nadele van team 4. Op bord 1 behandelde Rob van der Lee de opening tegen Ronald DAMhuis niet goed, waardoor een pion werd ingeboet. Allengs werd het erger en om 22.15 uur moest Rob als eerste opgeven. Ook bij invaller Jeroen Hollebrands aan bord 4 was het niet helemaal naar wens verlopen. Ook hier werd een pion verspeeld, een cruciale nog wel, en ondanks heftige verwikkelingen met penningen over en weer bleef zijn tegenstander koel en incasseerde het punt bekwaam. Dit was overigens de zesde partij die afgelopen was. Tussendoor had Mark (bord 2) een remise-achtige stelling opgebouwd tegen de sterke Arno van Houten. Mark bleef het proberen, maar kreeg plots de deksel op zijn neus. Ondanks alle strijdlust een nul. Invaller Ed van Doorn behandelde aan bord 8 de opening zeer aggressief. Zijn jonge tegenstander liet zich echter niet gek maken. Nadat alle rookwolken waren opgetrokken, werd in gelijkstaand eindspel tot remise besloten. Daniëlle (bord 7) speelde tegen een oud-clubgenoot van Erasmus, wist de aanvallende intenties van haar tegenstander in de kiem te smoren, zette zelf een overtuigendere aanval op, hetgeen een stuk opleverde, waarna de tegenstander de eerste tijdcontrole niet meer haalde. Daarmee werd Daniëlle topscorer van team 4 met 4½ uit 7! Arrian (bord 6) won na de opening een pion, waarna hij in grote problemen kwam door een ijzersterk paard van de tegenstander en de eigen ontwikkelingsachterstand. De tijd slonk enorm, maar de tegenstander ging meevluggeren, vergat te winnen en op de 35e zet - Arrian had nog geen minuut over - gaf de tegenstander een stuk weg. Even later kon Arrian het punt bijschrijven. Met een 2½-3½ achterstand waren nog twee borden bezig. Leo van Dongen (bord 3) kreeg in een paardeindspel met wederzijds twee pionnen plots het paard van de tegenstander cadeau. Helaas werden de eennalaatste pionnen hiermee geruild, en ondanks dat Leo zijn laatste pion wist te promoveren tot dame, bleek - met Leo nog minder dan een minuut op de klok - de stelling toch remise; de tegenstander had nog een randpion op h2 en de koning op g2. Het werd pat. Toen moest als laatste Jeroen Landman op bord 5 zien te winnen; hij had een paard, loper en twee pionnen (g, h) en zijn tegenstander een toren en drie pionnen (b, g, h). Jeroen ging risico nemen, waarna hij alle zeilen bij moest zetten om de b-pion niet te laten promoveren. Even later moest hij berusten in zetherhaling. Hiermee ging de laatste wedstrijd van team 4 dus met 3½-4½ verloren. Aan de strijdlust lag het zeker niet. Volgend seizoen gaat het team natuurlijk weer voor het kampioenschap! (Arrian)

   3-Torens 1           1770 - RSR Ivoren Toren 4  1694  4½ - 3½
1. Ronald Damhuis       1895 - Rob van der Lee     1804  1  - 0
2. Arno van Houten      1894 - Mark Beijen         1544  1  - 0
3. Egbert Berghout      1775 - Leo van Dongen      1809  ½  - ½
4. Caspar van Loosen    1877 - Jeroen Hollebrands  1674  1  - 0
5. Henk Springer        1749 - Jeroen Landman      1697  ½  - ½
6. Martin van Vaalen    1685 - Arrian Rutten       1697  0  - 1
7. Rinus van der Linde  1643 - Daniëlle Talmon     1684  0  - 1
8. Davin Mostert        1640 - Ed van Doorn        1640  ½  - ½

Clubavond 30 april verplaatst naar 29 april (25 maart)
De clubavond van 30 april valt natuurlijk op Koninginnedag. Daarom is besloten - mede gezien een te verwachten lage opkomst en een verzoek van het NIVON - deze te verplaatsen naar donderdag 29 april, zodat er geen clubavond verloren gaat.

Herhaling van zetten (21 maart)
Na mijn partij tegen Pim was de kreet 'herhaling van zetten' het eerste wat in mij op kwam. Niet omdat wij geremiseerd hadden, maar omdat net als vorig jaar ik afweek in een Svesnikov, Pim hier lang over na moest denken, te voorzichtig speelde en uiteindelijk verloor. Net als vorig jaar beweerde Pim ook nu dat wat ik speelde niet goed kan zijn. Hopelijk heb ik volgend jaar weer wit tegen hem. In de andere partijen uit groep 2 was weinig 'herhaling van zetten' te zien; hoewel het spel van Leo Kranenburg als vanouds was: aanvallen en verpletteren. Ed verweerde zich kranig, zodat de mataanval niet doorsloeg, maar er wel een verloren eindspel overbleef. Herkenbaar was ook de chaos op het bord van Herman: hij begon aardig, daarna stond hij verloren, maar wist toch het hele punt binnen te halen tegen Jeroen. In groep 3 herhaalde zich het verheugende fenomeen dat er wederom geen remises te bespeuren waren. Winifred liet weinig heel van Hans Veraart. Angelo zette een mooie aanval op tegen Wikash die werd beloond met een vol punt. Mischa speelde met zwart een mislukte Aljechin, kwam een pion achter, maar Marius gaf een stuk voor de aanval; deze leek te slagen, het stuk kreeg hij echter niet terug en hij verloor. Andy en Hans Hollander herhaalde hun spel van vorige week en wonnen beiden. In de MPG waren er evenmin remises te zien; slechts op het hoogste niveau werden puntendelingen getolereerd. Rob bijvoorbeeld hield Joram in toom in een vrij onbegrijpelijke partij. Wim moest wel een punt inleveren in zijn zoveelste partij tegen Spaan. Joost Ruitenburg profiteerde van de puntendelingen, won van Stefan en is nu los van het peleton. In de Coppa is het outsider Floris niet gelukt de halve finale te bereiken. Oscar was net een brug te ver. Paul Tromp was evenmin opgewassen tegen de op papier (en in de werkelijkheid) sterkere Jos. Toch wordt de Coppa van dit jaar geen herhaling van die van voorgaande jaren. Veel toppers liggen er uit, dus een verrassende finale is niet ondenkbaar. Tot slot, helaas heb ik vrijdag niet de hand weten te leggen op een spraakmakend fragment, ook spontane aanbiedingen bleven uit; dus hierbij de oproep: partij mooi gewonnen, lever dan een partijfragment in op het bekende emailadres. De eerste aanmelding wordt geplaatst, dus hoe sneller hoe beter!

60 jaar ervaring verslaat jeugdige naïviteit (21 maart)
Afgelopen zaterdag werd het jaarlijkse tweetallentoernooi te Roosendaal traditioneel weer door twee RSR-ers met een bezoek vereerd. Om de spanning enigszins in het toernooi te houden vormen Joost Ruit en Plas nooit samen een tweetal. Laatstgenoemde wordt al 21 deelnames bijgestaan door de Fischer van Charlois, ook wel Kresna Soerjadi genoemd. Voorzitter Joost kan al vele jaren de vedette uithangen door naast zich Ewout Fakkel te dulden, ook wel het Monster van Ede genoemd. Omdat bij dergelijke toernooien bijna iedereen in de Zwitserse indelingstunnel verdwijnt en er met een min of meer 50% score weer uitkomt, gaat het eigenlijk louter om het resultaat in de laatste ronde. Fijne berekeningen waar ik verder geen mededelingen over kan doen, noodzaakten Kresna tot het pletten van IM Wemmers in de voorlaatste ronde. Zodoende kon de zinderende climax in de laatste ronde plaatsvinden: RSR/Charlois tegen RSR/Ede. De oudgedienden consolideerden moeiteloos hun punt voorsprong: 2-2, wat uiteraard met dolgelukkige vreugdedansen van hun jeugdige opponenten werd begroet. Joost vatte de dag het best samen toen hij tijdens de prijsuitreiking de microfoon greep: "Ik heb diep respect voor deze gouden reuzen van het Rotterdamse schaak. Het was een leerzaam voorrecht om van dichtbij te mogen zien hoe 60 jaar schaakervaring zich samenbalde in een schoolvoorbeeld van teamspirit en vechtlust". Terechte woorden, want door zeer onbaatzuchtig de 2-2 toe te staan, zorgden Plas/Soerjadi er voor dat zij niet alleen de broekies achter zich hielden, maar gunden zij hen ook nog de tiende prijs. Kortom: het was een mooie dag voor RSR, de Roosendaalse horeca en de wereld in het algemeen. Klik hier voor de volledige uitslag (Plas).

Een schitterende maandagavond in Krimpen (pessimisten hebben ongelijk) (15 maart)
Voor de leden die ons clublied (I'm a loser) wekelijks aanhalen en soms luid meebrullen wanneer zij weer eens een holle schaakavond aan hun zinloze bestaan hebben toegevoegd, hebben we slecht nieuws: pessimisten hebben ongelijk! Neem nu afgelopen maandagavond. Het derde team speelde tegen het sterke Krimpen en achteraf kunnen we alleen maar zeggen: we hebben louter goede herinneringen aan deze avond overgehouden! Ten eerste is Krimpen een prachtige omgeving om te vertoeven, vooral op maandagavond als het regent en wanneer je zeker een kwartier nodig hebt om de uitgestorven parkeerplaats achter het nog desolater winkelcomplex te verlaten en vervolgens de opgang mist naar de brug die je moet hebben om deze fijne plek achter je te laten. De heenreis verliep een stuk soepeler. Bij het binnenrijden van de bebouwde kom wist chauffeur Dik in een rechte lijn de speelzaal te bereiken. Helaas hadden we teamcaptain Paul achter moeten laten bij het CS te Rotterdam. Om 7 uur belde sterspeler Maarten met de mededeling dat hij moest overwerken. Rasoptimist Paul reed direct naar de werkplek van Maarten om hem een luxereis richting Krimpen te bezorgen. Bij het wegrijden zagen we nog net een paar agenten de verkeerd geparkeerde auto van Paul inspecteren. De rest van de avond is er noch van Paul, noch van Maarten iets vernomen. Maartens bord was niet het enige lege bord. Ook voor Winood - de reuzendoder op bord 1 - was het niet gelukt op korte termijn een invaller te vinden. Het grote voordeel van deze gatenkaas in de opstelling was dat dit de eerste wedstrijd was waar we geen beroep hebben hoeven te doen op invallers. De afwezigheid van onze teamleider bracht nog meer moois. Zo hoefden we niet elk remiseaanbod eerst aan hem voor te leggen en konden we ons vrijuit op de partij richten. Dik speelde zelfs een partij zonder woordenwisseling met een teamcaptain. Het grote voordeel was tevens dat de druk om te winnen finaal was verdwenen. Na de 2-0 achterstand duurde het niet lang of minstens drie andere borden stonden zeer wankel tot volkomen verloren. Van mentale druk was kortom geen sprake. Nadat we er op alle borden nogal hard en snel afgingen nam de stemming alleen maar toe: zouden we eindelijk eens op een normaal tijdstip thuis kunnen zijn? Dan was deze avond toch niet helemaal verloren! Niet iedereen was 100% tevreden. Pim speelde op bord 7 tegen een jeugdspeler met aanmerkelijk minder ratingpunten en kreeg een stuk cadeau. In paniek gaf hij het direct en volkomen onnodig terug. De tweede remisist, Sander op bord 8, had wel weer geluk. Zijn tegenstander zag een makkelijk oprolwinst over het hoofd. Dik was zelfs zeer tevreden. Omdat niemand van de 'topscoorders' van dit team, hijzelf inbegrepen, een punt had gescoord, kon hij wellicht in de laatste ronde deze felbegeerde titel pakken. Uiteindelijk verlieten we dus op een zeer christelijk tijdstip opgetogen de speelzaal; alleen Wil stond voor de deur nog een sigaretje te roken en mopperde wat over het ongehoorde 7-1 verlies. Na thuis nog even de nieuwsbercihten te hebben bekeken werd al snel duidelijk dat zowel Paul als Maarten niet verwikkeld waren in een dodelijk ongeluk. Hertelling van de teamleden van het derde lijkt ons wel op zijn plaats voordat we volgend jaar de eerste klasse gaan opvrolijken met onze komst.

Een mooie overwinning uit de toverhoed van team 5 (14 maart)
Na de schandalige nederlaag tegen Wan-nixs-veen werden de borden weer eens grondig geschud en uit de toverhoed van maar liefst 18 spelers 8 gelukkigen getrokken. Want daar zit het probleem voor de teamcaptains … Hoe te kiezen? ... Wie wel, wie niet? En dus werd er in de Ivoren Toren weer heel wat afgebeld, gemaild, gedobbeld en ook tovenaarsspreuken voorbereid. Dit allemaal voor de thuiswedstrijd tegen de in degradatienood verkerende vrienden uit Gouda, Messemaker 4, en voor het veilig stellen van team 5 in de tweede klasse RSB. De mannen uit Gouda hadden hun messen geslepen en waren ruim op tijd. Na wat opstart problemen aan de kant van RSR begon het duel. Al vrij snel ging captain Leo aan de chocomelk, wat meestal duidt op een goede afloop en ook vliegende assistent Dik was dik tevreden met hoe iedereen uit de opening kwam. Zo was tovenaarsleerling Adriaan met een indrukwekkende aanval begonnen en binnen twee uur haalde hij het eerste punt binnen. Ook de zwarte tovenaar Carel kwam al snel goed te staan in de Geheime Kamer van het Nivon. Terror Terence had het centrum in handen en halfbloedprins Peter Alexander stond een pion voor in een lastige stelling. Een uur voor middernacht stroomden de punten binnen. Eerst ging Carel dwars door de witte steling en vervolgens won Terence een toren en de partij. De laat op dreef gekomen Floris (tevens bedwinger van een draak uit het eerste team) wist zijn tegenstander uiteindelijk helemaal weg te tikken. Kortom een riante 4-0 voorsprong. Ondertussen stond griffioen Arend minder en was P.A. in een zeer complexe stelling terecht gekomen waarin van alles mogelijk was. Maar na een lang gevecht was het helaas niet meer te houden voor ons dappere jonkie. Gelukkig wist de grote grijze tovenaar Paul Dekker niet veel later met een remise de beslissende 4½ te scoren, zodat de overwinning binnen was. Ondertussen ging Arend strijdend verder maar moest tenslotte toch berusten in een nederlaag. Als laatste wist gevangene Jeroen Hollebrands een mooie aanval af te ronden en dus de eindstand op 5½-2½ te brengen. Met nog één wedstrijd te gaan is team 5 nu veilig. Hopelijk kunnen we volgend seizoen met een extra team erbij eens een vast achttal formeren, zodat de captains eindelijk hun dobbelstenen kunnen opbergen (Leo, Winood & Dik).

Interne spanning loopt op (14 maart)
Terwijl team 5 in de bijzaal van het Nivon handhaving in de tweede klasse bereikte door Messemaker te verslaan, speelden zich in de hoofdzaal hele andere taferelen af. Niks handhaving, de wedstrijden uit de Champions League draaien om het RSR-kampioenschap zelf; toch op afstand het meest begeerlijke dat een schaker kan bereiken in zijn loopbaan. Was het daarom dat Joram de remise van Wim afsloeg in een eindspel met weliswaar een pion meer, maar met zeer weinig tijd op de klok? Door de remise tussen Joost Ruit en Ries kon Joram alleen aan kop komen. Helaas blunderde hij in de laatste fase zijn toren weg. Wim won dus en Joost leidt in de CL. Nathanael won in de CL eenvoudig van Harmen en was om 10 uur al klaar. In de MPG was de grootste verrassing de eerste overwinning van Michael in deze groep. Paul Batenburg stond in een Siciliaan vanaf de opening gedrukt en moest een hele partij keepen. Michael kreeg loon naar werken. Philip won van Wil en staat nu samen met Jos bovenaan. De meest curieuze partij in deze groep en van de avond was die tussen Paul Tromp en Bart. Het was onmogelijk te zeggen wie er in het middenspel beter stond. Zo op het oog Paul; Bart had nl. een paard geparkeerd op a8. De enige manier om deze van stal te halen was een idiote manoeuvre met de koning van veld c8 naar e6 op een vol bord. Paul kon niet profiteren en zag geen offermogelijkheden oid. Remise was het resultaat. Groep 2 bleef vrijdag remisevrij: Ed verloor van Herman en koplopers Alek en outsider Pim wonnen van resp. Maarten en Jeroen. In groep 3 ligt Hans Hollander goed op koers: hij won van Andy en staat nu tweede. Marius gaf zomaar een toren cadeau aan Menno zodat de laatste zijn tweede punt kon bijschrijven. Het titanengevecht Wijnand - Rob vd Lee speelde zich ergens in de luwte van de speelzaal af. Niemand weet het fijne van deze partij maar geen der titanen kon de ander verpletteren, puntendeling dus.

Bericht van de materiaalgrootmeester : opruimennn!!!! (13 maart)
Op 19 maart 2010 brengen we weer orde in de chaos van ons materiaal. We maken de doosjes weer compleet, zetten de kapotte klokken apart, wassen de ranzigheid van de borden (kwijl, bier, bloed, zweet en tranen; aan andere lichaamsvochten denk ik liever niet), stoppen nieuwe batterijen in de klokken waar nodig, etc. Wie wil komen helpen is welkom (vanaf 19.00 uur). Laten we daarna proberen om de boel op orde te houden: streef naar complete dozen, wees zuinig op het materiaal en hou kapotte zooi apart en meld schade bij mij (Wouter, de materiaalgrootmeester) of het bestuur.

Brekend nieuws: RSR 5 wint! (12 maart)
Team 5 speelde tegen Messemaker 4 en won deze belangrijke wedstrijd met 5½-2½.

Eerst team veilig na zege op 020 (12 maart)
Het eerste team heeft zich een week geleden (een volle week inderdaad, echter omdat het luie varken Bart geen verslag schrijft doe ik dat maar een week later) met een 6½-3½ overwinning tegen Caissa 2 veilig gespeeld en zodoende mogen we ook volgend seizoen weer in de 1e klasse schitteren. We waren op volle oorlogssterkte en het werd dan ook een vrij regelmatige overwinning ondanks dat er bij de tegenstander toch een paar niet misselijke spelers aan het bord verschenen. Op bord 1 speelde de iets te laat gearriveerde Oscar tegen Said Becic. Hij kreeg een heel gierige Pf3, b3, c4 opening voorgeschoteld, niet echt inspirerend. De witspeler besloot echter na de opening al zijn stukken bij zijn koning weg te halen zodat de partij toch op Oscarachtige wijze eindigde, namelijk een met een slachting op de witte koning. 1-0 voor ons dus. Dolf speelde op 2 een degelijke pot tegen Elwin Osterwald, stond beter in het toreneindspel maar nam gezien de stand geen risico, remise hier. Rob speelde op 3 tegen Albert Riemens en er ontstond flink wat vuurwerk op het bord. Ik kon in de chaos niet zien hoe het stond en dat kon Rob ook niet aangezien hij op een 0 getrakteerd werd. Op bord 4 speelde Joost Ros weer een partij waar de honden geen brood van lusten. Het werd remise, verder wil ik er geen woord aan vuil maken. Joost Ruit daarentegen speelde een zeer interessante partij tegen Hajo Jolles. Ontwikkelen deed hij niet in de opening, wel in het middenspel en hoe!!! Zijn tegenstander had wat zwakke velden en Joost ging er dwars doorheen. Sterk optreden weer van de Ruit. Ikzelf speelde op 6 tegen Hugo van Hengel een partij waarin ik met wit dacht goed uit de opening te komen maar in het middenspel toch ineens heel goed moest opletten om er niet af te gaan.Ik denk dat ik zeker ergens slechter stond, maar na een afwikkeling naar het eindspel bleek ik toch nog wel wat spel te hebben en uiteindelijk was het zwart die het eindspel moest keepen wat vrij eenvoudig lukte. Puntdeling hier. Op 7 speelde Wim tegen Enrico Vroombout wel degelijk, maar had geen echte kansen op de winst. Dat is in het Russisch ook niet zo gek, zeker als wit het gewoon goed speelt zoals gebeurde. Hier bleek echter dat die Amsterdammers helemaal geen rotvolk zijn, Wim kreeg vanuit het niks een volle toren cadeau, vrij gul allemaal. Wim won dus. Op 8 zat Spaan te zoeken naar een gaatje in de verdediging van Jos ten Hacken. Hij stond wel aardig dacht ik maar toen ik even later nog eens keek stond hij ineens het hele bord achter. Wellicht had hij last van enkele hallucinaties na het roken van sigaar nummer 12059, we zullen er wel nooit acherkomen. De krankzinnigste partij vond plaats op bord 9 waar Herbie tegen Paul Janse speelde. Na op stap 3-achtige wijze materiaal te hebben weggegeven had ik de 0 al geteld. Schaamteloos ging Herbie echter door en wat onze Amsterdamse vriend daarna allemaal deed weet ik niet maar hij slaagde er nog in om alles helemaal te vergallen en Herbie kon met loper en paard nog mat zetten. De hoogste boom zal niet hoog genoeg zijn geweest in dit geval. Tenslotte wurgde Harmen zijn tegenstander Paul Schipper op zijn gemakje in het toreneindspel en zo werd de eindstand 6,5-3,5. Kaarten: Paars voor Bart (reden moge duidelijk zijn), geel voor Piet van der Weide, Joost Ros mag dan wel een walgelijke schaker zijn, als je een drankje accepteert moet je er een teruggeven. Donkerrood voor alle 2e teamspelers vanwege het ontbreken van een verslag op de site, deze kan nog worden geseponeerd als er alsnog een verslag komt. Groet Richard.

HSL crasht bij aankomst (7 maart)

In de laatste wedstrijd is het ons viertal niet gelukt om het kampioenschap veilig te stellen. Een gelijkspel in de thuiswedstrijd tegen Krimpen volstond, maar er ging heel veel fout, afgelopen vrijdag. Eerste bordspeler Mischa bracht zichzelf al snel in moeilijkheden en moest een stuk inleveren. Maar hij speelde terecht door. Het ging tenslotte wel om iets. En inderdaad liet de tegenstander enkele zetten later pardoes een paard instaan. Maar Mischa was zijn zenuwen nog niet de baas en overzag het. Toen gebeurde er iets opmerkelijks: de tegenstander begon te praten tijdens de partij en vertelde Mischa dat hij een stuk terug had kunnen winnen. Misschien moeten de ervaren mannen van Krimpen ook de FIDE-wedstrijdreglementen eens wat beter gaan bestuderen. Mischa kwam deze nieuwe mentale klap niet meer te boven en belandde in een uitzichtloos eindspel. De TL bedacht toen een truc en vroeg Mischa om de klok te laten lopen maar om nog niet op te geven. Een vroege achterstand zou killing zijn met twee andere borden die moeilijk stonden. Toen gebeurde er weer iets opmerkelijks: een clubgenoot begon zich ermee te bemoeien en vond dat niet opgeven onsportief was. Tsja, als een TL ook de wedstrijdtactiek niet meer mag bepalen, wordt het een vrij nutteloze avond voor hem. Aan het tweede bord kreeg Robin een Wolga-gambiet voorgeschoteld, maar Robin speelde het sterk en zwart leek geen compensatie te hebben voor de geofferde pion. Toch is dit een verradelijke opening voor wit en in het middenspel was Robin plotseling in moeilijkheden. Toen hij zijn dame moest inleveren, gaf Robin op. De tegenstander van Arnold ondernam eigenlijk helemaal niets met de witte stukken. Arnold liet zich tenslotte in het eindspel verleiden tot een foutief stukoffer. Maar hij bleef het de tegenstander moeilijk maken (zo ziet de TL het graag) en sleepte een remise uit het vuur. Aan bord 4 maakte Angelo wat kleine foutjes wat hem tenslotte in het eindspel opbrak. Het goede nieuws is, dat de spelers nu een ervaring rijker zijn en een wedstrijd hebben gespeeld die onder grote spanning stond. Maar de ½ – 3½ uitslag schreeuwt om een hertelling. De zoektocht naar de zwarte doos is begonnen en onderzoek van de crash moet o.a. uitwijzen hoeveel spelers er zijn ingezet. Eén ding is echter zeker: Krimpen wordt kampioen (Leo & Dik).

Joram en Joost gelijk aan kop (7 maart)
Naast al het externe schaakgeweld van team 1, 2, 4 en 6 zou je bijna vergeten dat er vrijdag ook intern werd geschaakt. In de Champions League kwam Joost Ruitenburg niet verder dan remise tegen Rob. Joram won daarentegen van Harmen, waardoor beiden nu gelijk aan kop staan. De weg is echter nog lang en vlak de kansen van Oscar, die vrijdag remiseerde tegen Jan-Pieter niet uit. Omdat vooraf het duel tussen de broertjes Ammerlaan als een risicowedstrijd was aangemerkt moest deze in de bar worden verspeeld. Ondanks de felle bewoordingen vooraf (Stefan: "ik maak hem helemaal af!!!") werd het een slappe partij; na 15 zetten zag ik louter Van der Lee-achtig terugtrekschaak en de partij eindigde dan ook in een zouteloze remise. Feller ging het eraan toe in de Minorpromotiegroep: geen remises daar! Wel een weggegeven stuk van Paul Tromp tegen Arno; een blundertje van Michael tegen Wil en een urenlang duw en trekgevecht met een bord vol pionnen tussen Jeroen en Jos. De laatste wist te winnen omdat zijn loper machtiger was. In groep 2 speelden kanshebbers Leo de Jager en Tim remise; Floris stond in het eindspel een toren achter tegen Pim en mocht opgeven en ik (Alek) wist Leo's stelling met zwart te ontregelen met het altijd succesvolle g7-g5 en won. In groep 3 ging de aandacht uit naar Lola, die haar eerste partij terecht wist te winnen van Wikash: gefeliciteerd! Koploper Arend haalde ook een punt binnen tegen Peter-Alexander en herintreder Andy scoorde een tweede punt op rij; dit keer tegen Carel en nadat hij volledig verloren had gestaan. Tot slot speelde Wijnand in de bar met wit tegen Hans Hollander. Na een dameruil werden de lopers van Hans erg sterk; een slotoffensief van Wijnand leverde niks op: zie fragment van de week.

Brekend nieuws: teams 1 en 2 winnen! (6 maart)
Vandaag was thuis de 7e ronde van de KNSB-competitie. Team 1 speelde tegen Caïssa 2 uit Amsterdam en won met 6½-3½, terwijl team 2 aantrad tegen Messemaker 1847 2 en won met 5½-2½. Team 1 lijkt nu veilig te zijn. De stand in KNSB 3G, de poule van team 2, is echter bizar. Drie teams met 9 matchpunten, één met 8, twee met 7 (waaronder team 2), één met 6 en drie met 5 matchpunten. Het zou zomaar kunnen zijn dat zelfs 8 matchpunten nog niet genoeg is voor handhaving, dus moet team 2 in de laatste twee ronden nog vol aan de bak!

Kwartfinales Coppa geloot (6 maart)
Intern wedstrijdleider Wim Koster heeft de loting verricht voor de kwartfinales van de Coppa. Er wordt voorgesteld deze zo veel mogelijk op 19 maart te spelen. De indeling is als volgt (om de kleur wordt geloot!):

Paul Batenburg - Herbert van Buitenen
Oscar van Veen - Floris Zoutman
Paul Tromp - Jos van der Kaap
winnaar Tim Benning / Dik van der Pluijm - Richard Ammerlaan

De partij tussen Tim en Dik wordt 12 maart gespeeld.

Dromen zijn bedrog (6 maart)
Met nog twee wedstrijden te gaan was het voor team 4 erop of eronder in de wedstrijd tegen WSV 1 op vrijdag 6 maart. Tot verbazing van het team was er - ondanks dat het op papier veruit het zwakste team in RSB 1A is - nog volop kans op handhaving. Ook WSV 1 en 3-Torens 1 hadden nog maar één matchpunt bij elkaar gesprokkeld (tegen elkaar), en laat team 4 nu net de laatste twee wedstrijden juist tegen deze twee teams spelen. Aangezien WSV 1 wat meer bordpunten heeft en 3-Torens 1 wat minder dan team 4, mocht er in ieder geval niet verloren worden van WSV 1. Helaas liet WSV 1 op de bewuste vrijdag zien eigenlijk veel te laag te staan. De spelers van team 4 grepen niet hun kans, en die van WSV 1 wel. Zo is in het kort de wedstrijd te beschrijven. En nu in het lang ... op bord 7 was Daniëlle als eerste klaar; ze moest berusten in zetherhaling om niet veel minder te komen te staan. Enige tijd later de eerste tegenvaller. Invaller John Spierings aan bord 8 was druk bezig te winnen, totdat er nog wel heel veel zetten in heel weinig tijd gedaan moesten worden. Het tactisch remise-aanbod van diens tegenstander werd aangenomen. Aan bord 1 kwam Sjonnie niet door de verdediging van zijn tegenstander heen. Na een paar keer remise te hebben geweigerd, moest hij er toch in berusten, ook al had hij nog altijd een minuscuul plusje maar geen plan om verder te komen. Ondertussen was het bij Mark op bord 2 niet helemaal goed gegaan. Hij speelde de opening sterk, beroofde de tegenstander van de rokade, maar moest opeens een stuk inboeten. Hij kreeg er nog wel twee pionnen voor terug, maar zijn tegenstander speelde de partij - helaas voor ons - secuur naar winst. Jeroen Landman (bord 3) en Arrian (bord 5) kwamen - hoewel de opening iets anders begon - in ongeveer dezelfde stelling terecht, waarbij ze beiden een gambietpion hadden meegepikt, maar vervolgens een enorme aanval over zich heen kregen. Beiden staan bekend als verdedigingskunstenaars, maar dat was niet voldoende om niet verloren te komen staan. Jeroen moest opgeven, terwijl Arrian in zijn handen mocht wrijven dat zijn tegenstander voor alle zekerheid vlak voor de tijdcontrole remise aanbood in een stelling waarbij Arrians tegenstander met dame + loper + 2 pionnen tegen twee torens + paard niet veel tijd meer had voor nog flink wat zetten (en Arrian eens een keer geen tijdnood had). Dat aanbod werd direct werd aangenomen. Leo van Dongen aan bord 6 speelde een slechte partij en werd kansloos opgebracht. Bij Rob van der Lee (bord 4) een ongewone situatie, waarbij Robs tegenstander het achteruitschaak van Rob speelde, en Rob - met de witte stukken - zijn f-, g- en h-pion - met ook een korte rokade! - naar voren gooide. Na alle schermutselingen en na de eerste tijdcontrole stond Rob echter een pion achter. Dat werd remise gehouden. Al met al een 2½-5½ nederlaag en - gezien het bordpuntengat met WSV 1 - is team 4 voor 99,9% gedegradeerd. (Arrian)

   RSR Ivoren Toren 4  1736 - WSV 1                1794  2½ - 5½
1. John Ruitenberg     1833 - Teun van der Linden  1669  ½  - ½
2. Mark Beijen         1544 - Arjan Hennink        1890  0  - 1
3. Jeroen Landman      1697 - Barthold Jansen      1929  0  - 1
4. Rob van der Lee     1804 - Eduard Philipse      1828  ½  - ½
5. Arrian Rutten       1697 - Ronald Dannis        1838  ½  - ½
6. Leo van Dongen      1809 - Wim Hennink          1867  0  - 1
7. Danielle Talmon     1684 - Arjen Zuurmond       1624  ½  - ½
8. John Spierings      1822 - Ton van Nieukerke    1705  ½  - ½