Schexit

door Wijnand, 11 april 2019


Na ruim een maand proefverlof in België, wordt het tijd het zelf opgelegde zwijgen eens te doorbreken. Velen weten inmiddels dat ik al enige tijd serieuze emigratieplannen heb richting België. Sinds februari verblijf ik zodoende een groot deel van mijn tijd in Antwerpen-Berchem, wonend bij mijn vriendin Jeanine. Na zo'n 15 jaar aan kennismaking kan je ons moeilijk overhaast gedrag aanwrijven. Zoals de zaken nu staan, zal ik ergens in de zomer verhuizen en RSR Ivoren toren goeddeels vaarwel moeten zeggen. Dat voelt aan als een Schexit, kortom: het valt mij toch niet gemakkelijk, na inmiddels 47 clubjaren afscheid te nemen. Ik hoop daarom op een zachte Schexit met zo nu en dan een bezoekje om de pijn te verminderen. Voorts door het schaken in België gewoon voort te zetten. En tenslotte door mogelijk RSR-lid te blijven waardoor ik mogelijk zelfs nog deelnemer zijn in het jubilaristoernooi van 2022. Dan zou ik ik tezamen met Ed van Doorn mijn 50 lidmaatschapjaren kunnen voltooien. Maar dat is allemaal toekomstgefilosofeer.

De harde werkelijkheid nu is dat ik mij staande moet houden in de Belgische jungle, wat zeker de waarheid geen geweld aan doet als ik daarbij het onderwerp fietspaden aansnijd. Zeker wanneer ik de euvele moed heb om me als fietser te verplaatsen in het Antwerpse labyrinth dat voor binnenstad staat. Ach, hoe zalig overzichtelijk is dan toch onze Rotterdamse binnenstad. Rechttoe-rechtaan straten, veelal voorzien van gerieflijke fietspaden en overzichtelijke kruisingen maken dat ik me daar in doorsnee gesproken volkomen veilig voel. In Antwerpen daarentegen wordt de fietser voortdurend geconfronteerd met - wat mij betreft - onaangename verrassingen. Een fietspad, voorzover aanwezig, kan zo maar ophouden te bestaan waardoor je je plots genoodzaakt ziet, temidden van "sportief rijdende" automobilisten de weg te vervolgen. Met de nodige doodsverachting is dat tot op heden goed afgelopen. Waar zeur je over, zou iemand kunnen opmerken.

Laat ik mijn klaagzang hiermee voorlopig afsluiten want er toch wel degelijk wat goeds over onze zuiderburen te melden. Zij blijken bijvoorbeeld ook te schaken. Wie had dat nu gedacht. Voor mij in elk geval aanleiding de Antwerpse mens beter te leren kennen door het vinden van een schaakclub. En warempel: op slechts een kwartiertje fietsen van mijn nieuwe woonstek is Schaakkring Oude God gehuisvest, in de gemeente Mortsel, een gemeente vlakbij Antwerpen. Waar Oude God op slaat moet ik trouwens nog achterhalen. Een sympathieke vereniging, van ongeveer dezelfde grootte als onze vereniging. Zoek 'm maar eens op internet.
Men heeft daar o.a. een laddercompetitie voor lui die op een avond niet in de gewone competitiegroepen konden worden ingedeeld. Dus kon ik meteen aan de slag. Met 3½ uit 5 heb ik ernstige blaam op het Rotterdamse schaak tot nu toe weten te vermijden.
De bekercompetitie die daar pas in mei van start gaat kent een aardige regel: bij remise wint de speler met de laagste rating. Interessant voor onze volgende ALV ? Ik moest terugdenken aan mijn recente bekerduel tegen Maarten. Hij bood al snel remise aan. "Schurk" zei ik, jij wil me er daarna even snel afraggen in een vluggertje, toevallig de allerzwakste zijde van mijn verder toch onvolprezen schaaktalent. Kortom: ik weigerde en we hebben uiteindelijk de hele avond mogen spelen, met uiteindelijk toch een vluggertje dat ik natuurlijk, zij het nipt, verloor.

Jullie begrijpen inmiddels dat ik al behoorlijk ingeburgerd ben en de kans zeer groot is dat ik vanaf volgend seizoen niet meer bij RSR Ivoren toren speel. Mijn vrees ooit het oudste lid van de vereniging  te worden is daarmee definitief de kop ingedrukt. Tot mijn genoegen bespeurde ik in de Mortselse club al diverse grijze duifjes al lustig rondfladderend. Paul Dekker ben ik trouwens in het bijzonder dankbaar dat hij die verantwoordelijkheid al die jaren bij onze  vereniging heeft willen dragen. Niet spelen wil overigens niet zeggen dat ik er op het Jubileumfeest niet bij zou zijn. Zo'n harde Schexit wordt het zeker niet !