|
Na zeven magere jaren is het eerste weer terug in de 2e klasse door TL Bas, 25 maart 2024 Het seizoen 2016/2017 was het laatste seizoen waarin het eerste van onze vereniging in de 2e klasse van de KNSB-competitie speelde. Daarna volgden zeven seizoenen in de 3e klasse. Voor degenen die de twaalf seizoenen in de 1e klasse nog hebben meegemaakt, waren dat maar zeven magere jaren. Dit seizoen vertelde Joost in de auto op weg naar Zeeuws-Vlaanderen vol weemoed over de spannende reizen naar Zuid-Limburg en Oost-Groningen. Om kampioen te worden, moest 23 maart nog maar één matchpunt worden binnengehaald. We speelden thuis tegen het eerste van Goes. Goes 1 was afgelopen jaren zelf een sterke promotiekandidaat. Maar dit jaar had het team het lastig om in de sterkste opstelling aan te treden. Hun kopman Joey Grochal was wel elke wedstrijd van de partij. Zaterdag nam hij het op bord 1 op tegen Dylan. Dylan had zich goed voorbereid, maar er verscheen toch iets anders op het bord. Het werd er echter niet spannender door. Na een zet of 16 was al het leven al uit de partij en tekenden de heren voor remise: ½ - ½. Joey is met afstand de sterkste speler die uit Goes naar de Banier was afgereisd. Met een rating van 2219 steekt hij ruim 200 punten boven zijn teamgenoten uit. Met de remise was dus ook de grootste angel uit de wedstrijd gehaald. Maar er moet dan natuurlijk nog wel “even” worden gewonnen op de andere borden. De stellingen op de andere borden zagen er zeker veelbelovend uit. Het duurde wel een poos voordat er iemand weer klaar was. Joost haalde als eerste een vol punt binnen. Met een aardig schijnoffer zadelde hij zijn tegenstander op met een zwakke hangende pion op d7. Joost kon daar langdurig druk op uitoefenen. En als Joost zijn prooi eenmaal in de houtgreep heeft, dan komt die er niet meer uit: 1½ - ½. Michael kreeg zijn favoriete opstelling op het bord, maar profiteerde er niet direct van. Uiteindelijk kwam er een behoorlijk dichtgeschoven stelling op het bord. Zijn stukken stonden iets beter, maar ik zag niet hoe hij er doorheen zou kunnen komen. Uiteindelijk was het Michaels onwaarschijnlijke tijdsvoorsprong van bijna een uur die de doorslag gaf. Michael geeft als vanouds zelf commentaar bij zijn partij:
Dat leverde dus een tussenstand op van 2½ - ½. Joaquin was daarna klaar. Ergens had hij zijn tegenstander een pionnetje afhandig gemaakt. In het toreneindspel dat erop volgde had zijn tegenstander een hevig verminkte pionnenstructuur (dubbelpionnen en isolani). Joaquin daarentegen had een indrukwekkende pionnenovermacht die ongehinderd kon doormarcheren. Ik kan me zo voorstellen dat Joaquin het wel fijn vond dat zijn tegenstander niet snel opgaf. Het plan was duidelijk: lekker lopen met de pionnen. Maar uiteindelijk was de lol er voor zijn tegenstander toch echt wel af: 3½ - ½. Het wachten was nu op het verlossende halfje waarmee we kampioen zouden zijn. Uiteindelijk was de eer aan Wim. Hij geeft zelf commentaar bij zijn partij: Ik kreeg een Hollandse opening tegen me, waarna het interessant wordt wat wit zijn plan gaat worden. Zwart, David de Feijter, bestormde met een snel g5 de koningsvleugel, wel met als nadeel een open koningsstelling. Rond het middenspel speelde zwart te gehaast, in een complexe stelling. Ik kon gebruik maken van tijdproblemen van zwart en haalde de vis op het droge. Opvallend, de 7 paardzetten van wit, begon op g1 en eindigde op f1. Hieronder de partij van Wim:
Daarmee was het 4½-½ en was de winst en daarmee het kampioenschap van klasse 3F een feit. Fun fact: Wim was een van de dragende teamleden van het eerste toen dat in het seizoen 98/99 ook kampioen werd van klasse 3F. Lucas was net terug van zijn zegetocht op IJsland waar hij de nodige IMs en GMs de stuipen op het lijf heeft gejaagd. Of je net na zo’n toernooi juist scherp of juist moe bent, daar was Lucas zelf niet helemaal uit. In ieder geval bleek hij fitter dan zijn tegenstander. De heren volgden lange tijd een oude partij van Timman. Daarna volgde een boeiend strategisch steekspel waarbij werd afgewikkeld naar een eindspel met gelijke lopers met een prettig voordeel voor Lucas. Zie onderstaande stelling:  Uiteindelijk wist Lucas dit te converteren: 5½ - ½. Nathanael stond lange tijd een kwaliteit voor. Maar uiteindelijk waren het loperpaar en een vrijpion van zijn tegenstander zo sterk dat hij de kwaliteit moest teruggeven. De laatste gespeelde en niet gespeelde zetten van de partij waren na de wedstrijd nog onderwerp van veel discussie:
6 - 1. Als laatste was Mees bezig. Het was een complex eindspel met vrijpionnen voor beide zijden. Mees stond eerst een kleine kwaliteit voor en daarna een paard tegen drie vrijpionnen. Ik had het idee dat de winst nooit echt in gevaar kwam, maar dat Mees het wel langer een gevecht liet zijn dan strikt noodzakelijk. Voor de toeschouwers natuurlijk wel erg leuk om naar te kijken. Uiteindelijk trok hij het volle punt rond vijven naar zich toe: 7 - 1. De grootste uitdaging bleek daarna nog te komen: een restaurant zoeken voor 14 hongerige schakers. Ook het derde en een paar spelers uit het tweede wilden het kampioenschap wel vieren. En omdat ik uit bijgelovigheid niets had gereserveerd (wat als we vanwege die hoogmoed hadden verloren?), zochten we stad en land af naar een herberg. Uiteindelijk konden we bij Chekiang Garden terecht. De jeugdigen gingen daarna de Rotterdamse kroegen nog onveilig maken. Helaas of misschien wel gelukkig, heb ik daar geen verslag van ontvangen. De volgende wedstrijd is uit tegen Erasmus. Erasmus is veilig en wij zijn kampioen. Toch staat natuurlijk de eer van Rotterdam Noord op het spel. Ook willen we het clubrecord aan match- en bordpunten in een seizoen verbeteren. Dat staat nu op 17 MP en 46 BP. En natuurlijk heel ordinair staan er gewoon elopunten op het spel. Het verslag van Goes.
|
Schaakvereniging RSR Ivoren Toren
(sinds 1919)