|
Belgische armada beukt zich stuk op Ivoren Toren door TL Bas, 5 februari 2024 In mei 1588 zond de Spaanse koning Philip II een schijnbaar onoverwinnelijke armada naar Engeland om zijn schoonzus koningin Elizabeth I een kopje kleiner te maken. De Spaanse armada was een indrukwekkende vloot van 137 schepen met ca. 55.000 soldaten. Hoewel de Engelsen zwaar in de minderheid waren, wisten ze de Spaanse vloot kundig in de pan te hakken. De Spanjaarden vluchtten met de staart tussen de benen terug naar huis. De helft van de manschappen vond rond de Britse eilanden hun zeemansgraf en zag Spanje nooit meer terug. Op 3 februari 2024 zond Kees Nieuwelink, aanvoerder van Het Witte Paard Sas van Gent 2, een ervaren bataljon gevechtsklare manschappen naar Rotterdam. Daar moest korte metten worden gemaakt met medekoploper RSR Ivoren Toren 1. Veldheer Kees had geen halve maatregelen genomen. Hij had een ijzersterk team van 5 Belgen en 3 Nederlanders opgetrommeld. Superlatieven schieten te kort om de kracht van deze strafexpeditie te beschrijven. Zo was de gemiddelde rating bijvoorbeeld ruim hoger dan wat het eerste van Charlois Europoort die middag in de Hoofdklasse(!) op de been bracht. Op het lage bord 6 zat zelfs nog een Fide Meester. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Michael werd snel het eerste slachtoffer van de scoringsdrift van de zuidelijke troepen. Zijn tegenstander profiteerde kundig van de gaten die Michael in zijn koningsstelling had laten ontstaan: 0 - 1.
Rots in de branding Lucas haalde ons van de nul af met een stabiele remise: ½ - 1½. Maar ja. Waar moesten nu dan de bordpunten nog vandaan komen? Dylan had op dat moment nog maar 9 minuten op de klok voor 20 zetten. Dat kon niet goed gaan. Joaquin had ook nog weinig tijd op de klok in een complexe stelling. En Rob stond tegen die Fide Meester een volle pion achter. Maarschalk Nieuwelink schrijft dan ook in zijn oorlogsjournaal dat hij op dat moment de overwinning al had geteld. Hoewel ik mij groot hield, moet ik zeggen dat het mij op dat moment wel even dun door de broek liep. Homayoun bracht het tweede halfje binnen. Hij speelde tegen Adriaan Dreelinck. Adriaan vertegenwoordigde drie maanden geleden België nog tijdens het WK voor junioren. Een man met een grote toekomst dus. Adriaan was deze zaterdag mogelijk geïnspireerd geraakt door de subtiele wijze van demonstreren van de Belgische boeren bij de grensovergang. Met riek en hooivork probeerde hij Homayoun namelijk mat te zetten. Onder het adagium reageer op een aanval op de flank met actie in het centrum, kon Homayoun de koningsaanval vakkundig pareren en mocht Adriaan zelfs blij zijn om met zetherhaling te kunnen ontsnappen: 1 - 2.
Nu hun sterkste speler door Homayoun onschadelijk was gemaakt, was er weer hoop op misschien wel een gelijkspelletje?? Joaquin navigeerde uitstekend door de tijdnoodfase. Met zeer actieve torens en een opgestoomde vrijpion belegerde Joaquin de stelling van zijn tegenstander. Toen na alle complicaties de rookwolken waren opgetrokken, stond Joaquin een toren voor tegen een sloot pionnen. Omdat die pionnen bijna allemaal op hun startpositie stonden, zou Joaquin die een voor een hebben opgepeuzeld. Hij kreeg daar echter de kans niet toe omdat zijn tegenstander opgaf: 2 - 2. Ineens trokken de donkere wolken weg en gloorde er zowaar wat hoop! Mees stond al de hele partij beter maar wikkelde naar mijn bescheiden mening wat te snel af naar een lastig te winnen lopereindspel. Rob stond nog steeds een pion achter, maar in een eindspel met ongelijke lopers en waarbij zijn tegenstander een eeuwige zwakke pion op de kleur van Robs loper had. Dat kon Rob toch niet verliezen? Nathanael had in een eindspel met het loperpaar tegen loper + paard een zeer actieve koning maar een dichte stelling waarin het loperpaar (nog) niet ten volle tot zijn recht kon komen. Dylan had wonderwel zonder kleerscheuren de tijdscontrole gehaald. Hij rende meteen naar de WC omdat hij al twintig zetten vrijwel a tempo had moeten spelen. Zijn stelling was wel ietsje beter. Rob wist uiteindelijk zijn partij op remise te houden. 2½ - 2½. Hij vroeg mij het volgende in het verslag op te nemen: “Het was 357 dagen geleden dat ik weer eens op de club was, In de tussentijd was er een hoop veranderd. Wouter in de Champions League?!? Kan ik dan niets aan jullie overlaten? Wat staat ons nog meer voor krankzinnigs te wachten? Mark Beijen in het eerste team? Fung met een 2000+ rating? Paul Batenburg clubkampioen? De wereld is gek geworden... Maar goed, in deze waanzin was er ook nog een positieve noot: na vele jaren zag ik eindelijk om me heen enthousiast en vooral goed schakende broekies, in plaats van de steeds grijzender wordende generatie van wie RSR nu eindelijk langzaam afscheid neemt. Hiermee kan RSR weer jaren vooruit! Teamleider Bas had het team uiterst gebalanceerd samengesteld: zoals het hoort in zowel de voorste linie (Spaan) als achterin (ik) ervaring en rust uitstralen temidden van de druistige jeugd. Mijn partij? Geen diagram waard. Een hoop positioneel geschuif, te makkelijk mijn geïsoleerde pion prijsgegeven en het eindspel met torens en ongelijke lopers op het tandvlees remise gehouden. De gekozen tactiek, minutieuze voorbereiding en motivational speeches van teamleider Bas betaalden zich dik uit: Op naar de tweede klasse!” Dylans tegenstander Jacob Dreelinck bood hem op zet 43 remise aan. Mogelijk dat Dylan voor de tijdscontrole het aanbod met beide handen zou hebben aangenomen, maar nu speelde Dylan verstandig en dapper door. Nathanael kwam er niet doorheen en zag op de andere borden dat het goed was. Zijn remise was hard werken geweest: 3 - 3. Het kwam dus nu aan op de laatste twee borden. Mees’ eindspel leek mij remise, maar hij kon dit heel lang gaan melken en dan met steeds minder tijd krijgt de tegenstander het steeds lastiger om het te keepen. Precies dat gebeurde dan ook. Onnauwkeurigheden werden fouten en uiteindelijk trok Mees aan het langste eind: 4 - 3. Als laatste was dus Dylan bezig tegen Jacob Dreelinck. Hij is de jongste van de twee broers en maar liefst drievoudig Belgisch jeugdkampioen. Net als zijn broer een groot talent. Tijdens de laatste zetten van de partij stond een man of 20 om het bord heen en toch was het muisstil. Zo spannend was het. Dylan vertelt er het volgende over: “In een wat apart systeem van mijn tegenstander kwam ik goed uit de opening. Het probleem was alleen dat ik niet wist hoe ik verder moest en ik besteedde daarom heel veel tijd om een plan te bedenken. Op zet 20 had ik nog maar 9 minuten op de klok. Toen de 40ste zet was gespeeld was de stelling ongeveer gelijk maar door een aantal passieve zetten van mijn tegenstander kon ik na 5 uur spelen toch nog de winst binnenhalen.” En daarmee werd het 5 - 3. Een fantastische teamprestatie! In het rijtje van David tegen Goliath (ca. 1000 v. Chr.), de Slag bij Marathon (490 v. Chr.), Hannibal vs de Romeinen in Cannes (216 v. Chr.) en Hercules vs Ajax (2023) kan nu de slag om de Banier op 3 februari 2024 worden bijgeschreven. Het verslag van de tegenstander
|
Schaakvereniging RSR Ivoren Toren
(sinds 1919)