|
Bikkelen zonder beloning voor Team 1 door TL Djeez, 24 november 2019 Dat wordt bikkelen, had ik in mijn aankondiging gezet. Het sterke tweede team van DSC uit Delft kwam op bezoek. Het werd zoals verwacht/gevreesd een nederlaag, maar toch niet zo heel fors. Met een beetje mazzel had er misschien een punt in gezeten. Tja, tactische opstellingen, wat moet je ervan zeggen? Ik had onze clubchamp Joost deze keer op bord 3 gezet, omdat we anders te voorspelbaar zouden worden. Ik hoopte ook een beetje dat de kopman van DSC, Joram op den Kelder, daar ook zou zitten. Niet dat Joost daar dan even van zou winnen hoor, maar voor de toeschouwers misschien wel aardig? Maar je zult het altijd zien: Joram zat nu juist weer aan bord 1, zodat Paul T. daar een hele harde dobber had. T. stond volgens mij al snel moeilijk en als ik me niet vergis vond hij dat zelf ook. Dat werd een nul. Maar Joost had nu juist een relatief makkelijke tegenstander (relatief he) in de persoon van Martin Glimmerveen. De heren analyseerden na afloop nog allerlei wilde verwikkelingen, maar wat ik er tijdens de partij van zag was dat Joost materiaal won en het daarna vlot afmaakte. Mocht het anders zijn, dan hoor ik het graag. We kwamen op voorsprong door Mark, die aan een hele gekke periode bezig is. Zo verslaat hij twee keer achter elkaar Plas, maar daarna kan hij net zo makkelijk weer verliezen van iemand met een 1700 rating. De wisselvalligheid in persoon. Deze keer was hij in goede doen en versloeg Talitha Munnik. Fung speelde uiteraard weer remise, nu gewoon even aan bord 2 tegen Sten Goes, die toch wel een paar 100 elopuntjes meer heeft. In eigen woorden: "In de opening draaide ik onhandig twee zetten om waarna de tegenstander mijn normale openingsplan kon verhinderen. De slag op de damevleugel had ik verloren en ik stond erg moeilijk.  In deze stelling heeft mijn tegenstander de natuurlijke maar onnauwkeurige zet 29...Tb8-b2 gespeeld. Hier vond ik het geweldige 30.e5! waarmee ik weer helemaal terug in de partij was. Er volgde 30...Lf4 31.exd6 exd6 32.Pe4. het punt was dat 31...Lxf4 niet kon wegens 32.d7 en wit wint. Er werd afgewikkeld naar een toreneindspel. Ik ging onnodig een variant in waarvan ik vertrouwen had dat ik het heel simpel remise kon houden. Dit was veel te lichtzinnig gedacht en ik moest nauwkeurige zetten doen. Ik maakte dan ook een slippertje, maar de tegenstander zag het winnende plan niet en toen kon ik het alsnog eenvoudig remise houden." Philip verloor van Bram van der Velden en beleefde dit zo: "Ik kreeg een speler tegenover me met een hogere rating dan wie dan ook bij ons. De eerste twintig zetten ging alles goed. Daarna onderschatte ik de witte aanvalsmogelijkheden. Gevolg was dat ik niet alleen een pion achter kwam, maar er ook allerlei nare dreigingen tegen mijn koning kwamen en bleven. Toen ik, inmiddels in het eindspel aangeland, nog een pion verloor geloofde ik het verder wel." TL verloor ook. Ik miste tegen Onno Verbaken twee opgelegde kansen, zag mijn gedroomde koningsaanval in rook opgaan en liet me als een kleuter van het bord zetten in het eindspel, met nog zeeën van tijd op de klok. Ik miste niet alleen een paar sterke zetten, maar ook een vroeg remiseaanbod van mijn grieperige tegenstander, wat ik op dat moment niet zou hebben aangenomen (denk ik). Toen ik zelf later ook maar eens een puntendeling voorstelde, had Onno er geen behoefte meer aan. Slechte beurt. Toen stonden we achter, met Keet en Wil nog achter de borden. Het schijnt dat Keet in de opening heel goed stond tegen TL Jan-Pieter Vos, maar dat voordeel verwaterde en het werd nog moeilijk genoeg om het remise te kunnen houden (als ik zijn relaas goed heb begrepen). Op zich een prima persoonlijk resultaat, maar voor een matchpunt vandaag niet voldoende. En wie was er weer als laatste nog bezig, in een slechte stelling? Juist: Wil. Het leek wel of hij en tegenstander Sebastiaan Smits (veel hogere rating) er genoegen in schiepen om de nog overgebleven toeschouwers tot het uiterste te tergen. Sebastiaan had twee pionnen meer in een toreneindspel en ik vond het er doodsimpel uitzien. Ik begreep dus niet waarom hij zo lang nadacht steeds, maar goed, het zou best kunnen dat er allerlei verborgen finesses in zaten, die mij ontgingen. Hoe dan ook, het werd een onvermijdelijke nul voor Wil. Eindstand 3-5 en nu moeten we toch weer gaan oppassen. De volgende ronde is cruciaal: tegen onze noordelijke stadgenoot Erasmus.
|
Schaakvereniging RSR Ivoren Toren
(sinds 1919)